Het weer is gek

We zijn op de Azoren, wat heerlijk!.
Het was me namelijk het tochtje wel, de oversteek vanaf St Maarten.
We hebben er 27 dagen en zo’n 2 uur over gedaan, bijna 4 weken.

Op maandag 9 mei waren we zover om te vertrekken. De laatste voorbereidingen namen toch nog weer meer tijd in beslag dan verwacht, maar ’s avonds net voor het donker zijn we vertrokken.
Ik werd er wel wat treurig van dat we het Caraibisch gebied gingen verlaten. Ik zal vooral het zwemmen en snorkelen in heerlijk warm water missen.
De afstand in een rechte lijn vanaf St maarten tot Flores, het meest westelijke eiland van de Azoren, is ongeveer 2100 zeemijlen, en de koerst 50 graden. De eerste nacht zeilen we met een lekker windje, langs de west kant van St Maarten en Anquila en dan richting de Azoren.. De volgende ochtend moet de motor al aan, want er is te weinig wind. Dat gaat de eerste dagen zo door, soms kunnen we nog even zeilen, maar er is gewoon nauwelijks wind. Op woensdag 11 mei is het water bladstil, het lijkt wel of we op de Friese meren zijn. We worden gepasseerd door een zeiljacht en een motorjacht op weg naar Bermuda. Omdat het zo rustig is, gaan we zwemmen. Natuurlijk zwemmen we om de beurt, en Ivo schraapt zelfs nog even wat pokken van de zwaardkast.
t‘ Is wel lekker dat we met dit rustige weer goed ingeslingerd raken en koken en broodbakken gaat zonder problemen.

De eerste week blijft het rustig weer, we hebben wel een keer een bui waar veel wind uit komt, maar Ivo heeft snel 3 reven in het grootzeil en de kluiver voor een groot gedeelte weggerold.
Na een week op zee hebben we nog 1519 mijl te gaan en we hebben dan al 74 uur op de motor gevaren. We hebben in totaal 350 liter diesel, maar willen zeker 100 liter overhouden voor het laatste stuk naar de Azoren, want daar kan de wind nog wel eens tegen zitten. We laten de motor zo minimaal mogelijk draaien, zodat we zo’n liter diesel per uur gebruiken. We gaan dan niet zo hard, maar zo kunnen we er komen.
We hadden wel weinig wind verwacht, maar van zo weinig wind worden we af en toe wel een beetje wanhopig. Volgens Ivo is het een oefening in geduld.

Op 18 mei zingt Ivo “lang zal ze leven” voor me, als ik wakker wordt om zijn wacht over te nemen. Ik heb meer wind gevraagd voor m’n verjaardag en dat krijg ik ook. Lekker om eens wat meer op te schieten, het enige nadeel is dat de wind oost is en we onze koers richting de Azoren niet helemaal kunnen halen.
De volgende dag moeten we zelfs kruizen.

Op vrijdag 21 mei ziet Ivo iets oranjes drijven, het blijkt een reddingboei te zijn en we pikken deze op. Het is een grote boei, waarschijnlijk van een vrachtschip, de Pride Mexico. We nemen de boei mee naar de Azoren.

Wij luisteren bijna elke middag via de korte golf radio naar weergoeroe Herb, die boten die hem oproepen vertelt wat het weer in hun buurt doet en geeft ze een advies. Het duurt soms lang voordat hij een boot bij ons in de buurt van weerinformatie voorziet, want daar moeten wij het dan van hebben.
Als we die dag luisteren raadt Herb boten die redelijk bij ons in de buurt liggen aan meer naar het zuiden te gaan, omdat er in het gebied ten noordoosten van ons over een paar dagen harde wind zal ontstaan vanwege een lage drukgebied dat door het Azoren hoog wordt tegen gehouden. We verleggen onze koers naar het zuiden, het is bezeild. Alle andere weerbronnen zien de harde wind nog niet en we varen de volgende dag weer richting Azoren, maar Herb blijft erbij dat er windkracht 7 à 8 zal ontstaan.

We hebben 2x per dag op vaste tijden contact met andere Nederlandse boten via de kortegolf radio. De Fiddlesticks is op dezelfde dag als wij vertrokken en de Faja Lobi bijna een week later. Als we al een tijdje onderweg zijn haakt de Present bij ons aan die over ons netje had gehoord. Via de kortegolf radio kan je niet tegelijk praten, daarom is Ivo de netbeheerder, die roept om de beurt de boten op. We wisselen de positie uit, de weerinformatie die iedereen heeft en andere bijzonderheden. We overleggen ook wat te doen met de harde wind die eraan dreigt te komen. De Fiddlesticks zijn al richting het zuiden aan het varen.
Als we ’s avonds van een vrachtschip horen dat het in het gebied waar we naartoe zeilen windkracht 8 à 9 zal worden, verleggen we onze koers richting het zuidwesten om er zover mogelijk bij vandaan te blijven. We kunnen aan de wind 230 graden halen. We zien vanaf dat moment de mijlen tot Flores weer toenemen, en dat terwijl we bijna op de helft waren, erg frustrerend.
Wij krijgen ’s nachts en de volgende dag toch ook nog te maken met windkracht 7 à 8. Doordat we tegen een woeste zee inhakken is het onprettig aan boord.
’s Middags gaan we bijliggen om een noodle soepje te kunnen maken. Als Ivo daarna in de kuip is om alles weer op de goede zeilstand te zetten, ploft het deksel van de radarantenne naast hem neer. Het deksel heeft zo’n halve meter doorsnee en Ivo heeft geluk dat hij er niet door geraakt wordt. Ook hebben we geluk dat het deksel niet overboord is gewaaid. De radarantenne hangt halverwege de mast.
’s Nachts neemt de wind in een kwartier tijd af van windkracht 7 tot 0. De zee is er klutserig en de motor moet aan. Ivo zet de volgende ochtend het deksel van de radarantenne er weer op en plakt deze met tape vast. ’t Is dan mooi weer en bijna niet te geloven dat het de vorige dag zo anders was.

De lage drukgebieden blijven in onze buurt hangen. “The weather is crazy”; zegt weergoeroe Herb. Hij ziet nog meer narigheid voor ons in het noordoosten.
Op woensdag 25 mei zijn we al 2 weken en 2 dagen onderweg als we eindelijk op de helft naar de Azoren zijn, we hopen dat de tweede helft wat vlotter verloopt.
We gooien een fles met briefje en kaart in het water, de fles die we met de oversteek naar het Caraibisch gebied in het water hadden gegooid is een paar maanden later in Martinique gevonden, dus we zijn benieuwd waar deze fles uitkomt. We zetten voor de tweede keer de klok een uur vooruit en dat doen we daarna nog een keer. Het tijdverschil tussen St Maarten en de Azoren is 4 uur.

De volgende dag zitten we allebei binnen tijdens ons netje met de andere Nederlandse zeilboten, als we opeens een paar knallen horen en ik nog net een drijfbaken van aluminium ons zonnepaneel aan de zijkant van de boot zie raken. Dat is even schrikken. Deze drijfbakens worden door oceaanvissers gebruikt. Het is een aluminium buis van ongeveer 2,5 meter met in het midden een drijver aan één kant een gewicht zodat ie rechtop gaat staan en op de top een radarreflector van aluminium (zie foto). De schade is waarschijnlijk alleen verf en een deukje in de aluminium lijst van het zonnepaneel. Maar alles werkt nog prima.
We zien van alles op de oceaan drijven. We hadden al eerder een grote boei voorbij zien komen die ook door dezelfde vissers gebruikt wordt. We zien elke dag minstens 10 dingen van plastic voorbij komen, veel flesjes, drijvers, piepschuim, tankjes, stukjes plastic, etc.

Er blijkt weer veel wind aan te komen, het lijkt erop dat er zuidelijker minder wind is, dus we zeilen een nacht naar het zuiden. De wind neemt de volgende middag toe en we hebben ’s nachts windkracht 7. We kunnen aan de wind onze koers halen, maar het is door de golven wel onaangenaam aan boord. Ook de dag erna waait het nog hard maar het neemt dan weer geleidelijk af.
We zeilen daarna met een windje 5 de goeie kant op, dus we schieten eindelijk eens wat op.

Als we denken alle ellende te hebben gehad blijkt dat niet zo te zijn. We krijgen nog een keer een nacht met veel wind en als de volgende ochtend de wind even wegvalt en Ivo het grootzeil weer gaat hijsen blijkt hij gefopt te zijn. De wind is gedraaid en waait hard uit het noorden. Het is helemaal grijs, het regent en er ontstaat een rare klutszee. We varen een tijdje op de motor en als de wind naar het westen draait kunnen we weer zeilen.
We zeilen een paar dagen met een zuidwesten wind en het schiet lekker op.
De laatste dag is het grauw en we moeten aan de wind varen om onze koerst te halen, maar we weten dat het niet lang meer zal duren.
Het is de laatste dagen een stuk kouder, we moeten zelfs een trui en een lange broek aan ’s avonds en ’s nachts. Het water is vooral erg koud, zo’n 18 graden. Het voordeel is wel dat je lekker in de zon kan zitten, zonder dat het te warm is.

Op zondagmiddag 5 mei om kwart over 4 boordtijd roep ik “land in zicht”, ik kan het bijna niet geloven, want Flores is nog zo'n 65 kilometer (35 mijl) bij ons vandaag, maar ik zie het liggen.
Ivo doet een dutje dus mist dit heugelijke moment, maar constateert later toch ook dat Flores bestaat en dat we er gaan komen. We proosten op dit heugelijke feit. Er cirkelen een hele tijd dolfijnen om de boot, die af en toe uit het water springen. Het lijkt wel of ze ons willen verwelkomen, erg leuk. Flores ziet er indrukwekkend uit van ver, het is een vrij hoog eiland. Als we dicht bij het eiland komen ruiken we een humuslucht, heerlijk. Rond 12 uur 's nachts komen we in de havenkom van Lajes aan en ankeren achter de laatste boten. We hebben het gehaald en de Rebel is terug in Europa. Om de 2100 mijl tussen St Maarten en Flores af te leggen hebben wij 2719 mijl gezeild. We zijn een beetje heen en weer gevaren, maar we hebben zonder veel problemen ons doel bereikt.
Flores ziet er mooi uit en we hebben de eerste dag genoten van een lekkere maaltijd en een glaasje rode wijn, in een restaurantje hier.

Zo brachten we onze dagen op zee door::
Tussen 8 en 9 uur 's ochtends ontbijt met een eitje of yoghurt.
Na het ontbijt lezen we, halen de nieuwste weerinformatie op, doen soms nog een dutje om de beurt, en kijken wat om ons heen.
Eerst om 9 uur, dan om 10 uur en tenslotte om 11 uur (vanwege het vooruit zetten van de klok).is het netje met ander zeilers via de korte golf.
Zo rond 12 uur of later gaat Fenneke koken en daarna eten we.
Ivo doet na het eten de afwas
Fenneke doet meestal 's middags eerst een dutje en daarna Ivo. Fenneke maakt een mailtje met de dagpositie en andere wetenswaardigheden naar Ruud, die onze reis via google earth bij houdt en we sturen nog wat mailtjes (via de korte golf radio), wanneer we de mail verzenden komt er meestal nieuwe mail binnen, o.a. een nieuw weerbericht. Verder lezen we, kijken in het rond, doen een klein klusje, zoals de reparatie van ons kuipzeiltje, Ivo moet af en toe het roer vetten, etc.
Om 20.00 GMT (eerst om 4 uur, toen 5 uur en 6 uur) luisteren we over het algemeen naar weerman Herb
Rond 5 uur 's middag is het af en toe tijd voor een alcoholisch drankje of hapje, als er wat te vieren valt.
Rond 6 uur is het tijd voor een boterham.
Om 21.00 GMT of 21.30, is er weer een netje. We praten dan met dezelfde Nederlandse boten.
Ivo gaat meestal als eerste slapen zo rond 8 uur 's avonds.
Van 10 tot 2 uur mag Fenneke dan slapen en daarna Ivo weer van 2 tot 6 uur, zodat Fenneke van 6 tot 8 nog 2 uurtjes kan slapen. Wanneer de één slaapt is de ander wakker of doet dutjes van een kwartier. We kijken regelmatig om ons heen. Verder lezen en mijmeren we 's nachts en Fenneke luistert vaak naar muziek met de I-pod.
Ons slapen gaat niet zo gestructureerd als ons schema doet vermoeden. Ivo moet wel eens uit bed komen voor een zeilverandering en daarna mag hij meestal iets langer slapen. Ook laat Ivo mij soms langer slapen. Als één van ons niet (meer) kan slapen gaat de ander naar bed. Overdag kunnen we altijd weer en "powernap" doen en we voelen ons over het algemeen prima.
Fenneke maakt eens in de 3 dagen in haar wacht voor 6 uur brooddeeg, zodat het daarna nog een tijd kan rijzen voordat het de over in gaat.
Een dag op zee is zo weer om, maar na al die zeedagen is een dag aan land toch ook weer erg leuk.

Coördinaten Lajes, Flores 39 ° 22' 46” N, 031° 10' 01” W