Oversteek naar Ierland

Voordat het goed weer was om van Terceira, Azoren, naar zuidwest Ierland over te steken hebben we diverse fietstochtjes op .Terceira gemaakt.
Bij één van deze fietstochten kwamen we langs een bijzonder houten huis, terwijl alle huizen op de Azoren van steen gebouwd zijn. De eigenaar, een Braziliaan, vroeg of we even wilden kijken, hij heeft ons enthousiast een rondleiding gegeven. Zijn vrouw heeft het huis ontworpen. Het hout komt uit Brazilië en er zijn materialen uit allerlei landen gebruikt.

Er lag al een tijdje een hogedrukgebied ten noordoosten van de Azoren, het Azoren hoog, wat bij Terceira voor noordoostelijke of weinig wind zorgde.
We zouden altijd een stukje door een windstilte moeten varen en toen de wind verderop gunstig leek besloten we te vertrekken. Casper met de Tigre is op donderdag 21 juli ’s ochtends vertrokken en wij ’s avonds.
Alle voorbereidingen voor zo’n oversteek duren altijd langer dan ik verwacht.
We moesten naar de jachthaven om de fietsen in te laden, water te tanken, boodschappen te doen, en alles stormvast op te ruimen, de ankerketting is b.v. vastgezet onder een deksel. Het lukte ons om nog net voor donker weg te varen.

We hebben de hele nacht kunnen zeilen, maar ’s ochtends moest de motor aan. Het was aan het eind van de middag helemaal windstil. Ik zag een schildpadje 2x ademhalen en we zagen cirkels in het water ontstaan van zo’n 75 cm doorsnee. We denken dat er vulkanische gassen naar boven kwamen. We zijn om de beurt gaan zwemmen, het water zag er prachtig donkerblauw en helder uit.

De Faja Lobi was ook richting Ierland vertrokken en we hadden 2x per dag contact met hun via de korte golf radio. Een paar dagen later is de Zeezot erbij gekomen die naar Brest zijn gevaren.

Na een etmaal op de motor te hebben gevaren konden we zeilen met een uitgeboomde kluiver en het grootzeil naar de andere kant. Er was niet veel wind en we deden zo’n 3 à 4 knopen, het was over het algemeen zonnig weer. We hebben zo vier dagen genoten van heerlijk rustig zeilen.
Heel af en toe zagen we een vrachtschip.

Op maandagmiddag zitten we in de kuip en horen opeens een harde zucht. We veren allebei op, er moet een walvis in de buurt zijn. En ja hoor, we zien een walvis achter de boot, prachtig. De walvis moet ons op zo’n 20 meter gepasseerd zijn en komt minstens 5 keer boven om te ademen, maar steeds verder bij ons vandaan. We kijken goed en constateren dat het een gewone vinvis is, die zo’n 27 meter lang en 120 ton kan worden. Deze was iets kleiner, maar toch indrukwekkend. Bij de Azoren komen veel walvissen voor en we hadden gehoopt ze daar te zien, maar zijn blij dat deze walvis ons toch gevonden heeft.
Woensdag is het bewolkt weer en ’s middags draait de wind binnen een kwartier tijd 180 graden. We hebben de wind helemaal tegen en er ontstaan rare klutsgolven. De motor moet aan en we varen de hele nacht op de motor totdat het weer wat meer bezeild wordt. De voorspelling is dat de wind naar het zuiden draait, maar dat gebeurt nog niet. We kunnen niet helemaal de koers van 52 graden halen die we inmiddels moeten doen, en zeilen zo’n 30 graden. We lopen 5 à 6 knopen dus het gaat lekker snel. Het gaat steeds harder waaien, terwijl de wind maar een heel klein beetje doordraait. Op vrijdag neemt de wind steeds meer toe en ’s middags hebben we windkracht 6 terwijl we halve wind varen. Er breken hele golven over de boot en het is binnen onaangenaam door de golfbeweging. De temperatuur neemt flink af en het is dan nog maar 18 graden in de boot en buiten is het miezerig weer. We hebben dikke truien aan.

Vrijdagnacht neemt de wind flink af een draait eindelijk naar het zuiden. We hebben te maken met rare golven dus de motor gaat een tijdje aan. ’s Ochtends is het rustiger en kunnen we met de kluiver uitgeboomd weer zeilen. De zon schijnt af en toe en het is een stuk prettiger aan boord.
De volgende dag ie het wat regenachtig en aan het eind van de middag moet de motor aan. We zien ’s avonds een heleboel dolfijnen, waarvan er een groepje de hele tijd voor de boeg capriolen uitvoeren. Af en toe slaat er één met de staart op het water en soms springt een dolfijn helemaal het water uit, erg leuk. Gelukkig kunnen we daarna motor zeilen.

Als het ’s ochtends licht wordt zie ik wat Ierse heuvels in de verte, het is altijd leuk om weer land te zien. We horen via de korte golf radio van de Faja Lobi die al voor anker ligt in Castletownbere (Bantry Bay), dat het een vrije dag is in Ierland en dat er feesten zijn in het dorp. Het is zonnig weer en het landschap en de klippen aan de kust zien er prachtig uit.
Als we om 1 uur bij de ingang van de baai naar Castletownbere zijn moeten we wachten op de roeiwedstrijd die gaat beginnen. Als de roeiers eenmaal vertrokken zijn mogen we naar binnen. We worden enthousiast verwelkomt door een menigte, die staan er alleen niet voor ons, maar voor de roeiers. Na 10,5 dag op zee gaan we voor anker, we hebben dan 1111 zeemijlen afgelegd. We hoeven nu geen lange oversteken meer te maken om in Nederland te komen, hoogstens een nachtje doorzeilen..
Het dorp ziet er leuk uit en nadat we wat bijgekomen zijn van de reis gaan we aan het eind van de middag met Theo en Michelle van de Faja Lobi naar de pub.
Het is gezellig in het dorp met een kermis en het is druk in alle kroegen. Wij gaan naar een pub waar iemand zingt binnen, maar wij gaan op het terras zitten waar het gezellig druk is.

Ook de volgende dag is het nog mooi weer en we verkennen het dorp en ;s middag gaan we weer naar een terrasje met Theo en Michelle.
Helaas regent het de volgende morgen, als het ’s middags een beetje opknapt maak ik een wandeling naar de Derreenatagart stone circle. Deze stenen cirkel zijn zo’n 3000 jaar oud. Als ik weer terug ben in het dorp heb ik nog tijd om naar een galerie met beeldentuin te lopen. Het is wat ver weg en ik krijg een lift van een vrouw. Ik bekijk eerst de kunst in de galerie en zie een heel leuk beeldje van een hond met zijn schaduw. Ik besluit het beeld te kopen. Ik heb geen geld om voor het beeld te betalen dus de volgende dag lift ik met Ivo naar de galerie. Ik bekijk met Ivo alle kunst en we liften met beeld weer terug naar de haven.

We hebben de kachel in de boot af en toe aan, want als we ’s ochtends wakker worden is het 15 à 16 graden in de boot.
De Faja Lobi is inmiddels vertrokken en wij besluiten de dag erna maar eens wat naar het oosten te gaan. Er is weinig wind en we gaan naar Crookhaven, een mooie baai. Het landschap is hier prachtig met klippen en heuvels. Crookhaven is een klein dorp, in de winter wonen er zo’n 50 mensen, maar in de zomer is het toeristisch en er is dit weekend een regatta. ’s Avonds treed een band op en we gaan nog even kijken.

Als het de volgende dag na een regenachtige nacht even droog is vertrekken we naar Baltimore, waar we nu zijn. We varen langs mooie klippen en eilandjes de zon schijnt ’s middags weer en we gaan even Baltimore in.
Vandaag is weer een dag met af en toe regen en dan weer zonneschijn. Op zich niet gek voor Ierland begrijpen we. Als we tegen Ieren zeggen dat het een mooi land is, zeggen ze; “dat is waar, er zou alleen een dak op moeten zitten”.

Coördinaten Castletownbere: 51° 39' 00” N, 009° 54' 16” W
Coördinaten Crookhaven: 51 ° 28' 08” N, 009° 44' 00” W
Coördinaten Baltimore: 51 ° 29' 04” N, 009° 22' 34” W