Onze laatste tocht met de Rebel

De Rebel stond in februari te koop op een botenverkoop website. In het begin reageerde er niemand, dus we waren bang dat we de boot niet zouden verkopen en hebben zelfs iets van de prijs afgedaan. Maar toen het in maart mooier weer werd reageerden er opeens 5 kopers in een week en daarna nog meer. We kregen vooral reacties van Duitsers, maar ook van een Engels stel die we nog van onze reis kenden, 1 Nederlander en nog wat andere buitenlanders.

Uiteindelijk heeft een Duitse jongen, Paul van 18, inmiddels 19, onze Rebel gekocht. Nadat Ivo hem een middag van alles heeft laten zien was hij enthousiast en hij wilde de boot kopen. Zijn vader moest er nog even mee instemmen, want die moest hem een deel van het geld lenen. Maar dat was geen probleem. Hij heeft met zijn ouders 4 jaar gezeild van Nieuw Zeeland tot Alaska en doet nu een leer-werk opleiding in de jachtbouw. Ivo heeft hem aangeboden de boot naar de plaats van bestemming in Duitsland te zeilen en dat wilde hij graag. Nadat hij had betaald en het koopcontract getekend was, was het wachten op goed zeilweer om naar Vegesack in de buurt van Bremen te zeilen.

Het bleef maar noordenwind, wat niet gunstig is om ten noorden langs de Nederlandse en Duitse Waddeneilanden te varen. Aan de ene kant was dat ook niet erg omdat er nog allerlei spullen naar de boot moesten die we na onze reis naar huis hadden gehaald. Ivo wilde ook nog wat kleine klusje doen en moest nog wat opruimen aan boord.

Omdat het maar noordenwind bleef kwam Paul begin mei met zijn broer Peter een paar dagen zeilen. We zijn eerst een dag met ze via sluis en brug richting Texel gevaren, even voor anker onder Texel en toen weer terug. De volgende dag konden wij niet. Toen we de dag erna vroegen wat ze hadden gedaan waren we verbaasd dat ze met z´n tweeën waren gaan zeilen. Best stoer vonden wij. De GPS antenne bleek niet meer te werken dus die moest Ivo ook nog even vervangen.

Het leek met Hemelvaart zuidwesten wind te worden en niet al te hard, een goede wind om de tocht te gaan maken. We waren er helemaal klaar voor. Paul kwam op woensdagavond laat aan. We zijn op de boot gaan slapen en ’s ochtends om half 7 vertrokken. We vertrokken op de motor maar konden al snel zeilen. We stroomden het wad op. We hadden het zo gepland dat we met hoog water op het punt waren waar we de ebstroom naar Vlieland en Terschelling oppikten. Het was inmiddels gaan regenen en ik zat binnen te navigeren en lezen. De wind nam steeds meer toe en we zeilden tussen Vlieland en Terschelling het zeegat uit. Gelukkig was het inmiddels droog geworden. Toen we eenmaal ten noorden van Terschelling zeilden hoorden we op het weerbericht van de Brandaris dat het zuidwesten wind, windkracht 7 was. Dat was veel meer dan voorspeld. We hadden inmiddels 3 reven in het grootzeil. Het werd windkracht 8 en Ivo heeft de stagfok ingerold. De windvaan stuurinrichting stuurde, dus er hoefde alleen af en toe aan de windvaan gedraaid te worden om de goede koers te houden. Er ontstonden behoorlijke golven. Ik voelde me nog goed en ben gaan koken. Maar daar werd ik een beetje zeeziek van. Toen de pasta eenmaal klaar was, had ik even geen trek meer. Ivo is na het eten gaan liggen en ik ben rustig gaan zitten. Na een tijdje ging het beter en heb ik alsnog pasta gegeten. Door de golfbeweging kreeg ik last van reflux. Ik heb geprobeerd zittend te slapen en dat lukte af en toe even. Paul hield de wacht en toen het donker werd is Ivo wacht gaan houden. Ik ging midden in de nacht even buiten bij Ivo kijken. Er was zeevonk en alle witte golftoppen gaven licht, dat was een prachtig gezicht. Paul nam de wacht van Ivo over toen het licht begon te worden. Het waaide nog steeds behoorlijk en we gingen als een speer, maar gelukkig begon de wind ’s ochtends af te nemen naar windkracht 5.

Om half 10 ’s ochtends kwamen we bij de ingang naar Bremerhaven. We hadden geluk dat net de stroom naar binnen begon te lopen en we stroomden met het tij de rivier de Weser op. We konden op de rivier het grootste stuk zeilen. We gingen op een gegeven moment 10 knopen (vanwege de stroom), wat erg hard is voor de Rebel. Paul was helemaal in zijn nopjes dat het lekker snel ging. Paul had geregeld dat hij aan een steiger van het jachtbouwbedrijf waar hij werkt kan liggen. We konden in een tij de hele rivier af naar de plaats van bestemming en kwamen om iets voor 7 uur ’s avonds aan.

We hebben 36 uur 209 zeemijlen afgelegd, dat is echt snel. We waren allemaal bekaf toen we aankwamen, want we hadden alle 3 door de golfbewegingen ’s nachts erg slecht geslapen. Paul had nog een kamer in een woning bij het jachtbouwbedrijf, waar hij is gaan slapen en wij sliepen nog een nachtje aan boord. We hebben goed geslapen en de volgende ochtend voelden we ons een stuk beter.

Ivo moest Paul nog allerlei dingen uitleggen en laten zien, dus dat heeft hij zaterdagochtend gedaan terwijl ik een wandelingetje maakte. ’s Middags kwam Michiel, Ivo’s zoon, ons ophalen. Het was niet moeilijk om afscheid van de Rebel te nemen, we hebben er naartoe geleefd.

We hadden ons afscheidstochtje wel wat relaxter voorgesteld, met een rustig zeilwindje. Maar al met al is het goed verlopen en we hebben dit hoofdstuk nu afgesloten.

En ja, er is leven na de boot.