Noordereiland; het noorden en de Coromandel

We zijn met stops in Hamilton en Auckland naar het noorden gereden. We kwamen terecht in Pahi, dat ligt aan een baai aan de westkust. Er staat een gigantische vijgenboom met een enorme stam die rond 1840 geplant moet zijn. Het is een prachtige boom. Er zijn trouwens overal in Nieuw Zeeland gigantische bomen te zien, maar de Kauri spant de kroon. Op het Noordereiland stonden op verschillende plekken grote kauribossen, de meeste kauribomen die in de bossen stonden waren meer dan honderden jaren oud en er zijn er nog steeds die meer dan duizend jaar oud zijn. De kolonialisten hebben de dikke kauribomen omgezaagd om te gebruiken, maar vooral ook om te verkopen naar het buitenland. Het Kaurihout is licht en daardoor goed te vervoeren, ook al zijn het hele dikke bomen. De boom verliest zijn zijtakken aan de onderkant, waardoor het heel mooi hout is om te verwerken. We zijn in Matakohe naar het Kauri museum gegaan. In het museum kon je allerlei dikke bomen, oude werktuigen van de houtindustrie e.d zien en verhalen lezen over de houtkap. Tegenwoordig zijn er nog maar weinig kauribomen over, en de kauribomen die er nog zijn, zijn beschermd.
We zijn doorgereden naar een camping waar je kauribomen kon zien en waar kiwi’s zitten. De kauribomen hebben last van een virus waardoor bomen dood gaan. Voordat je een wandeling langs de bomen mag maken moet je daarom je schoenen schoonborstelen en desinfecteren, omdat aarde e.d. het virus kan verspreiden. Op de camping stonden we ook nog eens naast een kauriboom die minstens 100 jaar of meer oud moet zijn. Ik heb ’s avonds met een gids een wandeling door het bos gemaakt met o.a. uitleg over de kiwi’s, wel gehoord maar niet gezien, en roofdieren die ze bedreigen zoals possums (buidelratten), wilde katten en roofvogels. Op de camping schoten medewerkers op de possums, maar er zijn er veel te veel. Toen ik van de informatieve wandeling terug was hoorde ik iets in de kauriboom. Toen ik in de boom scheen zag ik een possum zitten, het zijn echte nachtdieren.
De volgende dag naar het Waipoua forest, waar we eerst de dikste kauriboom hebben gezien, 16,41 m doorsnee en daarna de oudste die ongeveer 2 eeuwen oud is. Heel indrukwekkend, maar het is ook indrukwekkend om door een bos te lopen met hele dikke oude bomen.
We zijn verder naar het noorden gegaan en hebben een dagtocht met een bus naar Cape Reina gemaakt, het (bijna) noordelijkste punt van het Noorden, met vuurtoren. Het noordelijke stuk is een vrij smal schiereiland, met één weg, maar als je een 4 wheel drive hebt, kun je over 90 mile beach, dat trouwens maar 55 km lang is, terug. We reden eerst over de weg naar Cape Reina en na een lunch bij een strand gingen we naar hoge zandduinen. Iedereen die wilde “sandboarden” kreeg een soort surfbord. Je moest de heuvel opklimmen op het bord gaan liggen met je bovenlichaam en met je tenen in het zand kon je er voor zorgen dat je niet te hard naar beneden vloog. Het was hartstikke leuk en ik ben een paar keer naar beneden gegleden. Daarna reden we in sneltreinvaart over het strand terug.
De volgende dag zijn we richting oostkust gereden. Eerst langs Kerikeri waar het oude missiehuis staat, waarvan men denkt dat dit het oudste door westerlingen gebouwde huis is. In Paihia vonden we een mooie camping met uitzicht op de Haruru watervallen. Wat een leuke plek weer, de hele dag het ruizen van de waterval. We zijn naar de watervallen gezwommen en hebben er onder gezeten.
We waren in de Bay of Islands en ik ben met een duikschool meegegaan om 2 duiken te maken bij mooie eilanden. Helaas had ik last van m’n maag en voelde ik me niet zo lekker maar het was toch de moeite waard. Je duikt bij kelp en er zat enorm veel vis en ik heb ook kreeften, murenen en roggen gezien. Op de camping stonden we naast leuke Nederlanders; Milou en Ben. Terwijl ik aan het uitzieken was heeft Milou Ivo geïnterviewd vooreen blog op facebook; Humans on the road, het stukje staat er alleen nog niet op.
We moesten weer door en zijn eerst naar Kawakawa gereden, waar Hundertwasser gewoond heeft en een openbaar toilet heeft ontworpen. Daarna naar het Tarawhanui Park gegaan. Het is op een landtong en met een hek probeert men alle schadelijke dieren buiten te houden. Er zitten kwii’s en takahe’s in het park en nog wat beschermde dieren. We hadden de camping van tevoren moeten boeken, dan krijg je de code van het hek voor de camping. We stonden voor het hek te kijken toen er een auto met 2 Aziatische mannen aankwam. Zij hadden de code, die gaven ze ook aan ons en we konden camperen, dat is mooi binnenkomen. De takahe’s liepen om ons heen en we hoorden ’s avonds de kiwi’s. We kregen ’s nachts en ’s ochtends een buitje, wat heel goed is voor het land, want het is overal extreem droog. Niet zover van het park is Goat island, tussen dit eiland en het vaste land is een onderwater natuurgebied en we zijn er gaan snorkelen. Het was er niet diep en we zagen ook hier kelp en veel vissen.
In Auckland een dagje de stad in, naar het moderne kunst museum, in een sportcafé gezeten waar men op paardenrennen wedde en eten in het havengebied. Verder zwemmen relaxen en internetten op de naturistencamping. We hebben inmiddels een nieuwe vlucht via Houston gekocht.
Verder naar de Coromandel. Dit is een schiereiland waarvan de punt nog voorbij Auckland komt en een grote baai vormt. We hebben eerst een fietstochtje door de mangroven van de baai gemaakt. Toen doorgereden naar Thames , we hebben er op een gratis kampeerplek met uitzicht op de baai gestaan. Er zaten heel veel (soort) scholeksters op de kant met hoog water.
Langs de westkust van de baai naar het noorden door het dorpje Coromandel town, je rijdt bergje op en af. Het was inmiddels weekend en we hadden al allemaal auto’s met bootjes op een trailer langs zien komen. We zagen bij het water ergens een grote parkeerplaats helemaal vol met auto’s en aanhangers. We kwamen op een camping terecht ten noorden van Coromandel town, waar allemaal vissers komen. Volgens onze buurman op de camping is vissen de religie van Nieuw Zeeland. Op de camping net als op vele andere campings, staan veel oude caravans, met een stuk eraan gebouwd, vaste plaatsen dus. En er stond hier en daar een oude trekker, waar ze de boot mee in het water rijden.
De volgende dag over de bergpas naar de oostkust gereden. Daar op een mooi gratis camping gestaan, het was bij een parkje met trailerhelling. We hebben er een leuk fietstochtje gemaakt en heerlijk gezwommen met hoogwater. Ten zuiden van Hahei is het hot water beach, je kan er met laag water op een klein stukje strand een kuil graven en als je op de goede plek graaft voel je het hete water naar boven komen. Het was al erg druk toen we kwamen, maar we konden gebruik maken van een al gegraven kuil die alleen wat uitgediept moest worden. Op één plek was de grond en het water erg heet. Het was een grappig gezicht om iedereen te zien graven en zitten in de kuilen. Het ging ’s middags hard regenen en we zijn naar de naturisten camping in Katikati gegaan, zodat we binnen konden koken. Dit is onze laatste camping, want we gaan terug naar Tauranga om de kampeerbus helemaal schoon te maken en op te ruimen.
We hebben helaas nog geen koper, het reisseizoen is een beetje voorbij hier, dus het is nu moeilijker om de bus te verkopen. Maar ook al krijgen we er niet zoveel voor, dan is huren nog altijd duurder, en we hebben er erg veel plezier mee gehad.