Zwemmen tussen krokodillen

Onze Rebel ligt in Fort Lauderdale, het warme zonnige Florida, terwijl wij alweer bijna 3 weken in het natte Nederland zitten.

In Charleston zijn we een dag met Nancy en Randal opgetrokken.
Het oude centrum van Charleston ziet er echt mooi uit en we hebben nog een dagje rondgekeken en boodschappen gedaan.
Er was een goeie noordwesten wind, dus we zijn daarna zo snel mogelijk weer verder gezeild over zee. Helaas draaide de wind en zijn we na 2 dagen en een nacht zeilen bij Fernandina in het noorden van Florida naar binnen gezeild. Het begon al te schemeren dus we zijn zo snel mogelijk voor anker gegaan. We zagen een soort hoogovens een eindje verderop opdoemen, maar gelukkig zaten we niet in de uitstoot van de dampende pijpen.

Ik had net een verhaal gelezen over krokodillen die in de buurt gesignaleerd zijn, maar ik had behoefte aan een frisse duik en ben toch het water in gedoken.
Ik moest nog denken aan het kinderrijmpje; toen kwam er een krokodil en die beet Fenneke in d’r bil. Ik ben maar niet al te ver bij onze zwemtrap vandaan gezwommen.

De wind was zuidoost geworden en we zijn in het noorden van Florida door de Intra Coastal (Waterway) gevaren. Het is een mooi moerassig gebied. Af en toe kom je door een bewoond stuk. In deze tijd van het jaar, net nadat het orkaanseizoen voorbij is, gaan veel boten vanuit het noorden door de Intra Coastal Waterway naar het zuiden. Je vaart dan overal binnendoor over kanalen en rivieren. Het lijkt erop dat de gemiddelde Amerikaan een zeilboot heeft om op de motor mee te varen, want ook als er gezeild kan worden blijven de meeste boten gewoon op de motor varen. Wij hijsen een zeil zodra het kan, ook in de Intra Coastal.

St Augustine lig aan de Intra Coastal, hier zijn de Spanjaarden in de 17de eeuw geland. Wij zijn er voor het oude fort voor anker gegaan. In het centrum staan nog allerlei oude gebouwen van de Spanjaarden.
In het begin van de vorige eeuw heeft een rijke Amerikaan, Flagler, in Spaanse stijl 3 grote mooie hotels laten bouwen waarvan er nu één als universiteit gebruikt wordt en een andere als museum. St Augustine is wel erg toeristisch, maar het ziet er toch leuk uit.
Na een dagje St Augustine zijn we weer verder gegaan via de Intra Coastal. Hier in Florida kom je af en toe door een kanaal waar alleen maar gigantische huizen staan aan de waterkant. Je ziet er nauwelijks mensen, behalve het personeel dat de tuin of het zwembad onderhoud. De meeste huizen hebben een steiger met (grote) boot. Er worden nog steeds nieuwe huizen gebouwd, hoezo crisis? Huizen in de Italiaanse stijl met pilaren en mooie dakpannen zijn populair.

George en Jessica, Amerikaanse vrienden die op een motorboot wonen liggen al een tijdje met hun boot in de St John rivier in Noord Florida.
Door hun waren we al aan het adres in Fort Lauderdale gekomen waar onze Rebel nu voor een zacht prijsje ligt. George & Jessica hebben inmiddels een auto, dus ze konden ons komen opzoeken. Dat hebben ze gedaan toen we in Daytona lagen. We gingen lunchen bij een restaurant aan de zee en zagen gigantische golven bij het strand. We wilden de volgende dag de zee weer op bij Ponche Leon inlet. George en Jessica raadde ons af hier naar buiten te gaan, want het zou met deze golven gevaarlijk kunnen zijn.
Nadat we Towboat US (sleepboten dienst) gevraagd hadden wanneer het water naar buiten stroomt in dit gat en nog eens goed op de kaart hadden gekeken vond Ivo dat we er zonder problemen door naar zee konden.

We vertrokken ’s ochtends met een mooi noordelijk briesje richting de uitgang op de kluiver met de motor erbij. Ivo was binnen koffie aan het zetten en ik stuurde met behulp van de stuurautomaat toen er plotseling met volle vaart een speedboot met Sheriff erop aankwam, met 2 geüniformeerde mannen aan boord.

In Amerika mag je je toilet niet lozen in het water, je moet een opvang tank hebben die je moet laten legen. Wij hebben wel een opvangtank, maar over het algemeen is de opening naar buiten open en lozen we dus in het water, zoals bijna iedereen doet. We kunnen de tank met een kraan dichtzetten. Toen ik de twee mannen zag aankomen riep ik nog naar Ivo: “doe de tank dicht”. Hij verstond me niet en kwam met z’n hoofd naar buiten. Dat zag de sheriff die meteen riep dat Ivo naar buiten moest komen. Ivo zei nog dat hij heet water op had staan, maar dat maakte niet uit. Deze sheriff stond al snel aan boord en ik mocht met hem naar binnen en moest de wc laten zien. Ivo stuurde de boot want we vaarden nog.
De sheriff gooide een paar druppels gele kleurstof in de wc en ik moest de wc doorpompen. Met 2 minimale pompjes trok ik de wc door. Het maatje van de sheriff zat buiten te kijken of het water verkleurde, maar hij zag niets. De sheriff stapte toen naar buiten. Hij zei tegen Ivo; “ik snap je afvoer systeem niet, maar je pompt niet naar buiten dus dat is O.K.”. Als ze ons gesnapt hadden, had dat 250 dollar gekost. Waren wij even blij dat deze sheriff niet zo slim was.

Vlak voordat we bij de Ponche Leon Inlet kwamen belde George nog op dat hij nog een vreselijk verhaal over deze inlet had gehoord.
Ik vond het inmiddels wel eng om hier naar buiten te gaan, maar Ivo bleef koelbloedig en wilde er in ieder geval kijken, als het er bij de uitgang woest uitzag zouden we terug gaan.
Het viel allemaal erg mee en zonder een spat water aan dek kwamen we op zee en was het lekker zeilen.

Ik was net wakker geworden na een nacht doorzeilen en lag nog in ons zeebed toen opeens de startmotor aansloeg zonder dat één van ons iets deed. Het leek wel of we een geest aan boord hadden, maar de startmotor bleef draaien. Ivo heeft de accu ontkoppeld en is toen de zoektocht naar de geest begonnen.
Dit euvel moest gerepareerd worden anders zouden we niet op de motor kunnen varen en dat was wel nodig om ergens naar binnen te kunnen. Uiteindelijk bleek er iets met de startmotor te zijn en moest ons zeebed uit elkaar gehaald worden zodat hij hierbij kon. Ivo had gelukkig een startmotor in reserve, om de oude te vervangen.
Ik zat ondertussen buiten op te letten of alles goed ging.
Ivo ontdekte dat een zoutwater slang lekte en onder helling heeft deze precies op het start relais gelekt. Zo heeft de startmotor contact gemaakt, waardoor deze opeens startte.
De hele reparatie en alles weer in elkaar zetten heeft de hele middag geduurd en ik moest zeil minderen anders zouden we te snel in Palm beach aankomen.
Ivo was op tijd klaar en de nieuwe startmotor startte zonder problemen, we lagen voor zonsondergang bij Palm beach voor anker.

De volgende dag weer vroeg op om in één dag naar Fort Lauderdale te zeilen.
We hadden heel lang niet meer gevist, maar we zagen zoveel sportvissers dus wij zijn een lijn gaan slepen. We waren dan ook erg blij met de kleine tonijn die we hebben gevangen.
In Fort Lauderdale zijn voor anker gegaan in Lake Sylvia, waar je tussen kastelen van huizen ligt. We hebben er een dag voor anker gelegen om nog wat klusjes te doen. Toen zijn we naar Citrus isle gevaren waar we aan een steiger bij het huis van Susan konden liggen. Susan is een Engelse die met haar man Mike meerder huizen bezit. Het huis waar we bijliggen was verhuurd aan een ploeg timmermannen die aan een duur jacht werken en door de week in het huis zitten.
Susan heeft ons in haar auto meegenomen om diverse boodschapjes te doen.
’s Avonds hebben we kennis gemaakt met de timmermannen, waarvan de baas een grappige Zuid Afrikaan is.

Vanuit Miami zijn we via Philadelphia naar Nederland gevlogen.
Omdat vliegen op oudejaarsdag goedkoper is vertrekken we dan weer.
We vinden het allebei weer erg leuk om even in Nederland te zijn.