Opstarten in Nieuw Zeeland
Door: Fenneke
Blijf op de hoogte en volg Ivo en Fenneke
06 December 2019 | Nieuw Zeeland, Tauranga
We zijn nu alweer iets meer dan een week in Nieuw Zeeland!
Het is hier 12 uur later dan Nederland, maar we hebben weinig last van jetlag gehad.
Onze reis in Nieuw Zeeland begon helaas wat minder vrolijk.
Stuart en Pamela en hun 2 kinderen, Nieuw Zeelanders, kennen we van onze zeilreis en we zijn vorig jaar met ze uit eten geweest in Amsterdam toen ze op vakantie waren in Europa.
We zouden ze als eerste opzoeken om een goede start te hebben.
Stuart en Pamela zijn in maart met hun zeilschip vertrokken voor een reis naar Tonga en Fiji voor een half jaar. In oktober zijn ze de zeiltocht terug naar Nieuw Zeeland gestart met 2 extra bemanningsleden. Maar op 25 kilometer afstand van de Nieuw Zeelandse kust kwamen ze in een zware storm terecht met hoge golven. De boot is waarschijnlijk op een hoge brekende golf terecht gekomen en met een harde klap geland op de zijkant. Ineens stond er veel water in de boot en er was geen redden aan. Het reddingvlot bleek door het water weggeslagen en ze moesten het schip verlaten en het water in, met hoge golven. Ze hebben zich aan elkaar vastgemaakt om bij elkaar te blijven. Er is na verloop van tijd door een vliegtuig een reddingvlot gedropt waar de 2 bemanningsleden in konden komen. Helaas Stuart en Pamela niet omdat ze niet los van elkaar konden komen en ze zijn dus in het water blijven drijven bij het vlot. Na ongeveer 2 uur kwam er een reddingshelikopter die hun uit het water heeft gehaald. Helaas bleek Stuart toen al overleden en Pamela was nauwelijks bij bewustzijn, had nog maar een temperatuur van rond de 27 graden, voor haar kwam de redding net op tijd. Pamela heeft het gehaald, ze is langzaam weer opgewarmd en heeft nog een paar dagen in het ziekenhuis geleden. Wat een vreselijk drama. We hoorden 3 weken voor ons vertrek dat Stuart op 14 oktober is overleden, en konden het bijna niet geloven.
Pamela wilde wel dat we kwamen. De dag dat we aankwamen in Auckland (op het noord eiland van Nieuw Zeeland) had Pamela met haar zoon Sven en de 2 andere bemanningsleden een dag met alle reddingsteams van het vliegtuig en de helikopter, dus ze heeft nu wel meer informatie wat er gebeurt is, omdat ze zelf niets meer van de redding weet.
Wij kwamen laat in de middag aan en hebben nog een nacht in een hotel geslapen. Pamela is ook een nacht in Auckland gebleven en heeft ons toen opgehaald om met haar mee te rijden naar haar huis in Tauranga, ten zuiden van Auckland.
Het was een weerzien met gemengde gevoelens.
We zijn onderweg nog gestopt bij de Karangahake kloof waar oude goudmijnen zijn. Je kan er mooi wandelen en fietsen, dus we hebben een klein stukje gelopen.
Het is prachtig om alle planten en bomen hier te zien, het is groen en echt subtropisch.
Thuis bij Pamela veel gepraat en vroeg naar bed.
Pamela moet nog steeds van alles regelen, o.a. omdat allerlei belangrijke spullen op de oceaanbodem liggen. Maar we zijn op zaterdagochtend met haar naar het buitenhuis bij het Rotoiti meer gegaan. Het is een groot huis met uitzicht op het meer. ’s Middag zijn we naar een rivier met watervallen gegaan. Er gaan rafts en kano’s de rivier en waterval af, maar we zagen ook een groep mensen die met een soort watersleetjes en vinnen aan de rivier af gingen. Ondanks de droogte hier zag her er voor ons groen en mooi uit. De varen is een nationaal symbool, er zijn veel soorten vooral boomachtige grote varens.
We zouden op zondag naar hot springs gaan waar je alleen met de boot kan komen, maar het regende af en toe nogal hard, en we hebben het bij zwemmen in het meer gehouden.
‘s Middags terug naar Tauranga om Erika een Nederlandse vriendin van Pamela te ontmoeten. Ze nodigde ons uit bij haar thuis langs te komen, en dat hebben we later in de week gedaan. Zij en haar man Marco wonen in een mooi huis met uitzicht op een stuk baai. Het zijn hele aardige mensen en we hebben gezellig gekletst.
Zondagavond kwam Sven, de zoon van Stuart en Pamela terug uit Auckland, we hadden hem sinds 2006 niet meer gezien, toen hij nog 14 was.
Op maandag hebben we ons kampeerbusje (onze Road Rebel) opgehaald. Het is een Toyota Hiace busje van 16 jaar oud, die Richard en Elise 2 jaar geleden verbouwd hebben tot kampeerbus. Zij hebben de bus na 3 maanden verkocht aan Tsjechen, waar wij het weer van gekocht hebben. Het ziet er allemaal prima uit. Maar we moesten nog wel wat extra spullen kopen, en zijn een paar dagen elke dag wel in allerlei winkels geweest. We hebben een koelkastje op 12 Volt gekocht, en toen we die eenmaal hadden leek het toch ook wel handig om een zonnepaneel te kopen want die was ook nog in de aanbieding. Om onszelf fit te houden hebben we fietsen gekocht. En natuurlijk moest de bus ook een schoonmaakbeurt hebben, de koelkast moet ingebouwd worden en Ivo had nog wel wat technische klusjes. Nu zijn we nog aan het kijken waar en hoe we alle spullen handig in de bus kunnen opbergen. Ik heb het gevoel dat onze 5 meter bus straks nog te klein is.
Het is wel heel fijn dat we dat hier allemaal kunnen.
Morgen gaan we vertrekken, dus later meer over onze avonturen in Nieuw Zeeland.
Het is hier 12 uur later dan Nederland, maar we hebben weinig last van jetlag gehad.
Onze reis in Nieuw Zeeland begon helaas wat minder vrolijk.
Stuart en Pamela en hun 2 kinderen, Nieuw Zeelanders, kennen we van onze zeilreis en we zijn vorig jaar met ze uit eten geweest in Amsterdam toen ze op vakantie waren in Europa.
We zouden ze als eerste opzoeken om een goede start te hebben.
Stuart en Pamela zijn in maart met hun zeilschip vertrokken voor een reis naar Tonga en Fiji voor een half jaar. In oktober zijn ze de zeiltocht terug naar Nieuw Zeeland gestart met 2 extra bemanningsleden. Maar op 25 kilometer afstand van de Nieuw Zeelandse kust kwamen ze in een zware storm terecht met hoge golven. De boot is waarschijnlijk op een hoge brekende golf terecht gekomen en met een harde klap geland op de zijkant. Ineens stond er veel water in de boot en er was geen redden aan. Het reddingvlot bleek door het water weggeslagen en ze moesten het schip verlaten en het water in, met hoge golven. Ze hebben zich aan elkaar vastgemaakt om bij elkaar te blijven. Er is na verloop van tijd door een vliegtuig een reddingvlot gedropt waar de 2 bemanningsleden in konden komen. Helaas Stuart en Pamela niet omdat ze niet los van elkaar konden komen en ze zijn dus in het water blijven drijven bij het vlot. Na ongeveer 2 uur kwam er een reddingshelikopter die hun uit het water heeft gehaald. Helaas bleek Stuart toen al overleden en Pamela was nauwelijks bij bewustzijn, had nog maar een temperatuur van rond de 27 graden, voor haar kwam de redding net op tijd. Pamela heeft het gehaald, ze is langzaam weer opgewarmd en heeft nog een paar dagen in het ziekenhuis geleden. Wat een vreselijk drama. We hoorden 3 weken voor ons vertrek dat Stuart op 14 oktober is overleden, en konden het bijna niet geloven.
Pamela wilde wel dat we kwamen. De dag dat we aankwamen in Auckland (op het noord eiland van Nieuw Zeeland) had Pamela met haar zoon Sven en de 2 andere bemanningsleden een dag met alle reddingsteams van het vliegtuig en de helikopter, dus ze heeft nu wel meer informatie wat er gebeurt is, omdat ze zelf niets meer van de redding weet.
Wij kwamen laat in de middag aan en hebben nog een nacht in een hotel geslapen. Pamela is ook een nacht in Auckland gebleven en heeft ons toen opgehaald om met haar mee te rijden naar haar huis in Tauranga, ten zuiden van Auckland.
Het was een weerzien met gemengde gevoelens.
We zijn onderweg nog gestopt bij de Karangahake kloof waar oude goudmijnen zijn. Je kan er mooi wandelen en fietsen, dus we hebben een klein stukje gelopen.
Het is prachtig om alle planten en bomen hier te zien, het is groen en echt subtropisch.
Thuis bij Pamela veel gepraat en vroeg naar bed.
Pamela moet nog steeds van alles regelen, o.a. omdat allerlei belangrijke spullen op de oceaanbodem liggen. Maar we zijn op zaterdagochtend met haar naar het buitenhuis bij het Rotoiti meer gegaan. Het is een groot huis met uitzicht op het meer. ’s Middag zijn we naar een rivier met watervallen gegaan. Er gaan rafts en kano’s de rivier en waterval af, maar we zagen ook een groep mensen die met een soort watersleetjes en vinnen aan de rivier af gingen. Ondanks de droogte hier zag her er voor ons groen en mooi uit. De varen is een nationaal symbool, er zijn veel soorten vooral boomachtige grote varens.
We zouden op zondag naar hot springs gaan waar je alleen met de boot kan komen, maar het regende af en toe nogal hard, en we hebben het bij zwemmen in het meer gehouden.
‘s Middags terug naar Tauranga om Erika een Nederlandse vriendin van Pamela te ontmoeten. Ze nodigde ons uit bij haar thuis langs te komen, en dat hebben we later in de week gedaan. Zij en haar man Marco wonen in een mooi huis met uitzicht op een stuk baai. Het zijn hele aardige mensen en we hebben gezellig gekletst.
Zondagavond kwam Sven, de zoon van Stuart en Pamela terug uit Auckland, we hadden hem sinds 2006 niet meer gezien, toen hij nog 14 was.
Op maandag hebben we ons kampeerbusje (onze Road Rebel) opgehaald. Het is een Toyota Hiace busje van 16 jaar oud, die Richard en Elise 2 jaar geleden verbouwd hebben tot kampeerbus. Zij hebben de bus na 3 maanden verkocht aan Tsjechen, waar wij het weer van gekocht hebben. Het ziet er allemaal prima uit. Maar we moesten nog wel wat extra spullen kopen, en zijn een paar dagen elke dag wel in allerlei winkels geweest. We hebben een koelkastje op 12 Volt gekocht, en toen we die eenmaal hadden leek het toch ook wel handig om een zonnepaneel te kopen want die was ook nog in de aanbieding. Om onszelf fit te houden hebben we fietsen gekocht. En natuurlijk moest de bus ook een schoonmaakbeurt hebben, de koelkast moet ingebouwd worden en Ivo had nog wel wat technische klusjes. Nu zijn we nog aan het kijken waar en hoe we alle spullen handig in de bus kunnen opbergen. Ik heb het gevoel dat onze 5 meter bus straks nog te klein is.
Het is wel heel fijn dat we dat hier allemaal kunnen.
Morgen gaan we vertrekken, dus later meer over onze avonturen in Nieuw Zeeland.
-
06 December 2019 - 09:32
Ate Vegter :
Hoi lieve Fenneke en Ivo,
Wat een dramatische start. We fijn dat jullie bij Pamela konden zijn en met haar praten. Ik hoop dat jullie reis verder goed verloopt. Het klinkt allemaal weer bijzonder avontuurlijk en wereldveroverend mooi.
Geniet ervan en heel veel plezier onderweg!
Liefs,
Laura en Ate -
06 December 2019 - 11:07
Lia:
Hoi Fenneke en Ivo, dat was een verdrietige start van jullie reis. Fijn dat jullie goed zijn aangekomen en alweer druk zijn met het inrichten van de bus. Die er overigens goed uit ziet. Mooie foto’s weer mee te beginnen. Heet veel plezier en een fijne tijd gewenst. Groeten Lia -
06 December 2019 - 12:00
Peter:
Lieve Fenneke en Ivo,
Niet voor te stellen wat jullie vrienden is overkomen! Een hele verdere goede reis gewenst! Benieuwd naar alle avonturen. Liefs peter -
06 December 2019 - 14:58
Casper Van De Poel:
Hoi Fenneke en Ivo, wat een dramatisch begin van jullie reis. Wel goed te horen dat jullie goed zijn aangekomen. We wensen jullie een mooie reis toe. Groeten Casper en Geertje -
06 December 2019 - 18:24
Jolande:
Hoi Fenneke en Ivo, wat verschrikkelijk wat jullie vriendin en haar familie is overkomen, fijn dat jullie er voor hen konden zijn. Ik wens jullie veel succes met de verdere voorbereidingen en reis. Veel plezier en geluk. Liefs Jolande -
07 December 2019 - 11:15
Loek:
Wat een treurig begin van jullie reis, maar natuurlijk nog veel erger voor Stuart en Pamela. Ik hoop dat jullie toch snel gaan genieten van jullie avontuur!
Natuurlijk ook de groetjes van Patricia! -
07 December 2019 - 13:06
Jc.heuker@gmail.com:
Lieve Fenneke,
Fijn voor Pamela dat jullie er toch zijn. Als haar huis op de foto staat, dan woont ze wel prachtig!! Of is dat van die Erika?
Als er ook nog fietsen in die bus moeten, dan is het wel krap denk ik.
Maar fietsen is wel handig, want dan ben je veel mobieler. Plus dat Ivo niet zo lang kan wandelen ivm z'n rug.
Het ziet er prachtig groen uit daar. Vooral vergeleken met het grijze weer hier.
Gebruik je eigen mobiel daar of heb je daar een andere mobiel gekocht?
Heel veel plezier!!! Liefs, xxx Jikkie
-
07 December 2019 - 16:20
Chris:
Tot bels -
07 December 2019 - 19:53
Riet Blesing:
Hallo Fenneke en Ivo, wat ontzettend triest en angstig wat jullie vrienden zijn overkomen. Wat akelig om zo,n bericht te krijgen. Probeer toch maar te genieten van de vakantie, maar aan de foto,s te zien doen jullie dat ook. Prachtige natuur daar , geniet er maar samen van. Lieve groetjes xxx Ger en Riet -
07 December 2019 - 22:43
Petra:
Dag Fenneke en Ivo,
Wat fijn om van jullie te horen. Maar wat een verdrietig weerzien met Pamela en haar zoon na dit vreselijke drama. Koester vooral de mooie herinneringen van de tijd dat jullie samen zeilden.
Het voelde vertrouwd om te horen dat jullie weer allerlei praktische voorbereidingen aan het treffen zijn om op weg te gaan. Ik ga jullie weer volgen en wens jullie een prachtige reis! -
10 December 2019 - 12:27
Roediegoo:
fijn dat jullie daar gezond en wel aan de grote tocht kunnen beginnen. wij wisten al van het vreselijke drama af toen we bij jullie onlangs thuis waren. het zal best veel impact geven. nu de bus lekker met veel spullen inladen en weg wezen! geniet daar met lieve groet van ons; Ruud en Jacobine -
10 December 2019 - 19:33
Cees Stoop:
Beste Ivo en Fenneke, wat jullie vrienden is overkomen is zeer triest. Ondanks deze dramatische start, hoop ik dat jullie de draad op kunnen pakken. Aan de foto’s te zien gaat dat de goede kant op. Ik hou de red rebel voor jullie in de gaten hoor! Groeten, Cees Stoop -
15 December 2019 - 18:54
Ben En Trudy :
Fijn dat de ontmoeting met Pamela goed was. Toch wel lekker om jullie reis zo te starten en een paar dagen in elkaars omgeving te zijn. Verder zijn wij erg benieuwd naar jullie reisverhalen, dit keer als landrotten. We wensen jullie veel mooie ervaringen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
