Allemaal eilanden

Vorige keer schreef ik nog heel optimistisch dat we even niet gingen klussen maar genieten van wat Grenada te bieden heeft.
Maar Ivo en niet klussen is gewoon niet mogelijk. Hij kan niet zonder, zo lijkt het.
De eerste 2 dagen in Grenada waren bewolkt, waardoor de zonnepanelen niet genoeg stroom maakten om onze accu´s te vullen. Van de Polaris II hebben we in Trinidad hun oude windmolen gekregen en daar moest toch maar eens wat mee gebeuren. Ivo heeft bedacht dat de windmolen, als we ergens langer voor anker liggen, op een paal komt die aan de windvaan steun gezet kan worden. In Grenada zat een constructiewerkplaats voor roestvrijstaal werk. Ivo is druk aan het meten en rekenen gegaan en heeft een tekening gemaakt van hoe het moest worden. De eigenaar van de werkplaats is een Fransman en de paal is met de Franse slag gemaakt, zodat Ivo later zelf nog stukjes van de constructie af moest veilen. De constructie is klaar, maar nu moet de elektriciteit ervoor nog aangelegd en de molen moet nog geschilderd worden en aan de paal bevestigd kunnen worden. Dit zijn klussen voor later. Zo zie je maar dat er altijd wel een klus wacht. Ook de roestplekken aan dek werden te erg, en daar is Ivo nu toch maar wat aan gaan doen, en dat is nu weer klaar.

Granada had mij andere dingen te bieden. Ik had weer meer last van mijn maag gekregen en mijn Nederlandse arts had gezegd dat ik in dat geval een endoscopie moest laten doen (waarbij ze dus in je maag kijken). Eerst naar het ziekenhuis in St George, de hoofdstad, maar je moest doorverwezen worden door een arts. Ik kwam bij een vrolijke gezellige arts terecht, die tijdens zijn spreekuur de radio aan had staan en na het consult nog een gezellig babbeltje maakte. Hij verwees me door naar de internist die de endoscopie heeft gemaakt. Ik heb er zelf niets van gemerkt, want ik was verdoofd, maar Ivo heeft de binnenkant van mijn maag gezien en dat zag er goed uit. Deze arts vond dat er voor de zekerheid een echo van de buikholte gemaakt moest worden. Dus dat ook gedaan. Alle organen zien er mooi uit. Prettig om te weten dat alles goed is en ik geen gal- of nierstenen heb, maar wat er met mijn maag is, is dus nog niet bekend. Gelukkig gaat het sinds ik naar de dokter ben geweest weer een stuk beter, zou ik me dan toch aanstellen?

Grenada is een mooi rustig groen eiland, de mensen zijn erg vriendelijk. We hebben met een paar andere zeilers een tochtje over het eiland gemaakt. Onze gids wist veel te vertellen over planten, bomen en kruiden, dat was leuk. In 2004 heeft de orkaan Ivan gewoed en er zijn toen veel huizen verwoest en er is veel stuk gewaaid. In 2005 was er weer een orkaan van iets mindere kracht en dat terwijl er voor 2004 in 1955 voor het laatst een orkaan was. Grenada is een kruideneiland, maar vooral een nootmuskaat eiland. Nootmuskaat groeit in vruchten aan bomen en om de nootmuskaat zit foelie. Ivan heeft 95% van de nootmuskaat bomen vernield. Bij een ouderwetse nootmuskaatboom duurt het erg lang voordat er vruchten aankomen, maar men heeft nu een nieuwere soort geplant waarbij men in 4 jaar weer nootmuskaat krijgt en de wortels dieper de grond in gaan. Verder verbouwt men cacao, en heeft men kaneelbomen, waarbij de kaneel van de schors komt.
Onze gids wist tijdens het tochtje apen te lokken met bananen, het zijn mona apen begreep ik. Loverboy, één van de apen, was oud en hij at uit de hand.
We zijn naar een rumfabriek geweest waar de rum nog op ouderwetse wijze gemaakt wordt. Rum wordt gemaakt van suikerriet waarbij men in deze fabriek het riet dat overblijft na het persen, gebruikte om de oven mee te stoken voor de eerste verhitting van het vocht. Als de rum minder dan 75% is gaat deze weer terug de distilleerderij in. Natuurlijk hebben we de rum van 80% geproefd, maar ik vond deze zonder toevoeging van water niet te drinken.
St George is trouwens een mooie stad, het ziet er leuk uit.

Omdat ik me ongelukkig ga voelen als ik nog niet gedoken heb in de buurt van mooie duikstekken, moest ik toch nog even 2 duiken maken. Dat was weer heerlijk. Ondertussen was Ivo lekker met z´n (windmolen)paal bezig.

Na een dikke week Grenada zijn we weer verder getrokken. Tussen Grenada en St Vincent liggen allemaal eilanden, de Grenadines. Een paar van deze Grenadines horen nog bij Grenada, waaronder Ile de Ronde, een erg klein eiland waar iets van 20 mensen wonen, Carriacou en Petit Martinique.
Op de meeste ankerplaatsen liggen toch al snel 40 boten, vooral als het een grote baai is met allerlei voorzieningen. Maar bij Ile de Ronde waren we de enige boot. Er stond ook een beetje deining, maar het was verder een erg mooie plek. We zijn naar de verlaten strandjes gesnorkeld.
Alleen op een ankerplaats liggen heeft ook zo z´n nadelen en je hoort nog wel eens verhalen over mensen die overvallen worden. Toen wat jongens in een bootje een beetje in de buurt kwamen en het niet duidelijk was wat ze deden heeft Ivo het keukenmes tevoorschijn gehaald, en was klaar voor de verdediging. Er was gelukkig niets aan de hand.

Daarna één nachtje in Carriacou en toen naar Sandy island, een strookje wit zand met een rif dat voor Carriacou ligt, een erg mooie plek. Hier hebben we onze Goede Vrijdag doorgebracht. Het snorkelen was er leuk, we zwommen tussen scholen kleine visjes. De ochtend voordat we het anker ophaalden kwam er een dwars getuigde driemaster aangezeild. Het leek een ouderwets schip, maar het bleek de Maltese Falcon te zijn die vorig jaar in allerlei zeilbladen heeft gestaan. De Nederlander Gerard Dijkstra heeft het zeilplan bedacht. Het schip streek de zeilen, die via een druk op de knop in de mast rollen. Het was een mooi gezicht. Toen we gingen uitklaren bij Hillsborough op Carriacou lag de Maltese Falcon voor anker en de kapitein was voor ons om in te klaren.

Dezelfde dag naar het eiland Union gezeild. Dit eiland hoort bij St Vincent en de Grenadines. We moesten inklaren bij het vliegveld, een airstrip van een halve kilometer waar af en toe propellervliegtuigjes landen en opstijgen met een stuk of 20 inzittenden.
De douanebeambte was een erg sacherijnige man, maar gelukkig was de man bij immigratie weer een stuk vriendelijker. We zijn meteen na het inklaren naar Palm island gevaren, wat een mijl vanaf Union ligt. Daar lagen we mooi achter een koraalrif voor anker. We hebben die dag 4 eilanden gedaan, een record.
We wilden de Pasen bij de Tobago Cays zijn en zijn er de 1e Paasdag heen gezeild. Het zijn 4 onbewoonde eilandjes die achter Horse shoe reef liggen, een hoefijzervormig rif dus. Het water is er helder blauw en turkoois en het ziet er prachtig uit. Wij waren niet de enige die dit plekje uitgekozen hadden voor de Pasen. Er lagen meer dan 40 boten achter het rif, maar gelukkig zag Ivo dat we op een plek achter het rif konden liggen waar niemand in de buurt lag. Je ziet hier aan alle kanten eilanden liggen, erg leuk. We hebben tijdens het snorkelen in de buurt van het rif op 1,5 meter diepte 2x een verpleegstershaai van ongeveer 1.70 meter gezien. Hij kijkt je aan en zwemt dan rustig weg, een mooi gezicht. Verder hebben we een mooie pijlstaartrog naast onze boot bekeken, die rustig in de zandbodem aan het wroeten was. Het is echt een plek voor snorkelen, want je ziet er van alles.

Op 3e paasdag hebben we Ivo´s 60ste verjaardag gevierd. Ik had een vlaggetje met 60 erop voor hem gemaakt, die hij in de mast gehesen heeft. We hadden in Nederland zijn verjaardag al een beetje gevierd en Ivo vond het leuk om met z´n tweeën zijn verjaardag op zo´n mooie plek te vieren.

We zijn sinds gisteren in Bequia, een mooie Grenadine die onder St Vincent ligt. Even verse groente en fruit kopen e.d. en wachten op goede wind om een flinke tocht naar het noorden te maken.