Echte zeilboot

We zijn terug in Ipswich, Massachusetes na onze zeiltocht in Maine.

Vanaf Camden zijn we naar het eiland North Haven gezeild. Op een rots bij de ingang van de ankerbaai, Pulpit harbor, zit een groot visarendnest waar we een visarend met jong op zagen zitten. De natuur is prachtig hier, we zagen overal visarenden rondvliegen en we zien regelmatig een zeehonden zwemmen, die af en toe met hun kopjes boven water komen en nieuwsgierig rondkijken. Tijdens het fietstochtje op North Haven zagen we eekhoorns en mooie vogels. Op de eilanden zijn vooral veel zomerhuizen die in de winter verlaten zijn. Maar op sommige eilanden zoals op North Haven is een dorp waar mensen ook in de winter wonen. De winter is koud met sneeuw en ijs.

Overal waar we zijn geweest zie je altijd boten uit allerlei landen rondvaren, maar hier in Verenigde Staten zie je af en toe een Canadese boot, maar verder nauwelijks buitenlanders. Het was daarom leuk om een Engelse boot naast ons te zien ankeren, vooral omdat we Sue en David al hadden ontmoet op een bijeenkomst van Ocean cruisers, waar we met Connie en Dede naartoe waren geweest. Om het weerzien te vieren hebben we samen geborreld en gegeten.

Onze volgende ankerplek was een mooie rustige baai, Benjamin river. Na een tijdje kwam er een bootje naar ons toe geroeid met Bob en Susan. Bob bleek een Nederlander te zijn die al lange tijd in Maine woont en Susan is opgegroeid in Rhodesië (Zimbabwe).
Het was leuk kennis met ze te maken. Zij waren net met vakantie met hun boot en lagen er ook in de baai. We hebben van Bob 2 NRC weekkranten gekregen en het was heerlijk weer eens wat Nederlands nieuws te lezen. We zijn echt helemaal uit het nieuws en luisteren zelfs niet meer naar de wereldomroep. De wereld zou kunnen vergaan zonder dat wij het weten.
We hebben nog een dagje rondgefietst en zijn even gaan kijken bij de Wooden boat school waar in de zomer allerlei cursussen worden gegeven. Het was leuk te zien hoe verschillende houten bootjes gebouwd worden.

We hebben al sinds St Maarten een koelwater probleem, er verdwijnt koelwater en Ivo kon eerst niet vinden waar het door kwam. Toen we op de motor de ankerbaai uitvoeren heeft Ivo nog eens goed gekeken en het bleek toch dat de cilinderkop pakking lek is (voor de kenners van motoren). Dit probleem wordt steeds erger als je de motor gebruikt dus vanaf dat moment waren we een echte zeilboot. Het repareren van dit probleem gaat minstens een paar dagen duren. En omdat we in Ipswich, Hans hebben ontmoet die in z´n vrije tijd scheepsmotoren repareert, besloot Ivo dat het handig is daar de motor te repareren. Hans, ook een Nederlander trouwens, weet waar je de onderdelen kan krijgen en heeft de benodigde gereedschappen. Onze motor is een omgebouwde Volkswagen Golf motor.
We hebben de motor alleen nog gebruikt voor ankerbaaien in en uitvaren als het echt niet op zeil kon. We merkten dat zeilen zonder gebruik te kunnen maken van de motor toch anders is. Je bent afhankelijk van de wind waar je terecht komt en moet er altijd rekening mee houden dat de wind kan draaien of wegvallen. We zijn luie zeilers want met tegenwind gaat de motor aan, omdat kruizen tegen de wind niet opschiet.
Natuurlijk hadden we juist nu veel tegenwind dus we hebben veel moeten kruizen. Meestal gebruiken we de motor om voor anker te gaan en weer weg te komen bij het anker ophalen, maar het was erg leerzaam dit steeds op zeil te doen. Het staat ook stoer vind ik, je komt met een aardige vaart op het grootzeil aanzeilen, draait in de wind bij de ankerplek, gooit het grootzeil neer en daarna het anker het water in. We zullen als de motor het weer doet eerder op zeil voor anker gaan.
Helaas hebben we ook veel rondgedobberd met klapperende zeilen, omdat er op het midden van de dag vaak weinig of geen wind is in dit zeilgebied. Het was af en toe erg frustrerend over de zeekaart te kruipen, maar gelukkig was er ´s middags altijd wel even wat meer wind, zodat we in ieder geval nog een ankerbaai konden bereiken.

Vanwege ons motorprobleem zijn we meteen op de terugweg naar Massachusetes gegaan, waar we 1,5e week over gedaan hebben. We zijn gestopt bij allerlei leuke eilanden. We gingen vaak bij kleine eilanden voor anker, maar moesten af en toe ergens naartoe waar een winkel te vinden was om weer eens wat brood en verse groenten te halen. In de Maine gids staat waar een plaats met winkel is, dus toen we ergens voor anker lagen en een eind verderop een winkel was moesten we daar naartoe. Eerst met het bootje naar het strand. Omdat het hoog water werd en het tij verschil hier 2 meter of meer is moesten we het bootje een eind omhoog sjouwen. Er stonden grote huizen bij het strand, en een bewoner van één van de huizen hielp Ivo het bootje nog wat hoger te leggen en we mochten door hun tuin lopen om bij de weg te komen. Toen we lopend op weg waren naar de winkel kregen we gemakkelijk een lift er naartoe. Het was een winkel van sinkel met grote houtkachel in het midden. Ze verkochten de dagelijkse boodschappen, maar ook t-shirts, ansichtkaarten, ouderwetse vliegenmeppers e.d. en er was een keuken in de zaak waar je een snelle hap en koffie kon kopen. We zijn meerdere van dit soort allerhande winkels tegen gekomen. We hadden weer meteen een lift terug van mensen die het geen punt vonden om te rijden om ons bij het juiste huis af te zetten.

Het kan nog al eens mistig zijn ´s ochtends en soms de hele dag dus we hebben af en toe een ochtend en een keer een dag in de mist rond gezeild. Er zijn daarom in dit gebied boeien met een bel, een lage fluittoon of een gong erin, zodat je boei hoort voordat je hem ziet. Gelukkig is er op kreeftenvissers en wat zeilboten na, niet veel verkeer en het heeft wel wat in de mist te zeilen en af en toe een stukje eiland of land op te zien doemen.
Eén avond toen we met 2 andere zeilboten achter een eiland voor anker lagen zagen we lichtflitsen en hoorden we langzaam een onweer aankomen. We draaien door de wind van het onweer naar het eiland toe. Het leek er even op of het anker van de buren krabde want de boot kwam wel erg dichtbij. Ivo heeft wat meer ketting uitgegooid en toen ging het goed. Na verloop van tijd kregen we een echte lichtshow, want aan alle kanten waren geweldige lichtflitsen te zien en het gedonder was af en toe dichtbij. Het was fascinerend, we hebben allebei nog nooit van zoveel kanten zulke mooie lichtflitsen gezien, maar ik was ook wel blij toen het ergste voorbij was en we rustig naar bed konden.

Na al deze avonturen zijn we gisteren veilig weer in de Plum island sound bij Ipswich aangekomen en hopen hier over een tijdje met een gezonde motor weer vandaan te komen.