Weer in de tropen

Georgetown ligt net boven de Kreeftskeerkring, dus toen we vandaar verder richting het zuidoosten zeilden kwamen we weer in de tropen.

Georgetown, Great Exuma, is een leuk dorp. In de winter is het gericht op alle bootmensen die er in de dan vertoeven, je kan b.v. bij de geldautomaat kiezen tussen Amerikaanse of Bahamaanse dollars (ze zijn evenveel waard).

Toen we onze boodschappen en water weer hadden, besloten we nog even in de buurt van Georgetown te blijven. Het was een goede plek voor Ivo om het vooronder onder handen te nemen, deze moest nodig ontroest en geschilderd worden. De hele ankerketting hebben we helemaal in het water gegooid en de stootwillen, touwen, zeilen, extra anker, duikpakken e.d. lagen aan dek terwijl Ivo bezig was. Ik heb ondertussen nieuwe horren voor onze luiken gemaakt. Die hebben we helaas ook al weer nodig gehad, want we hadden een paar keer last van muggen.
Het vooronder was na een weekje klaar en we zijn nog even terug gegaan naar Georgetown voor de laatste boodschappen en het bijvullen van onze gasflessen voor het koken. Dat koste wat moeite omdat men onze Nederlandse fles niet kon vullen. Maar Ivo kent de overtop truc met geleende fles.
Nederlanders kom je overal tegen, dus wij kwamen in Georgetown nog wat Nederlandse zeilers tegen, waarvan er een paar al een hele tijd in de VS wonen. Altijd leuk om even te borrelen.

Het was regattatijd in Georgetown met allerlei activiteiten voor de zeilers, maar wij vonden het tijd worden weer eens een rustige plek op te zoeken. We zijn in 3 dagtochten naar Crooked en Acklins gezeild. De kortste weg gaat over de Great Bahama bank waarbij je een ondiepte van een halve meter diepte over moet. Dit betekent dat het met laagwater een halve meter kan worden, daar kunnen wij zelfs met ons midzwaard op niet overheen want dan is de diepte van de boot 1 meter.. We hadden berekend dat als we ’s ochtends vroeg weg gingen met ongeveer hoogwater over de ondiepte zouden komen. Het was erg spannend en lastig om het diepste punt tussen de zandbanken te vinden. We kwamen zelfs nog even vast te zitten in het zand, maar gelukkig waren we snel los en werd het duidelijk hoe we wel moesten. Ik slaakte een zucht van verlichting toen we over de ondiepte heen waren.
We zijn de 2e dag langs Long island in diep water gezeild en bij de zuidpunt voor anker gegaan. We zagen bij het strand een houten wrak liggen en aan de kant in een boom 2 visarenden. Die zijn we van dichtbij gaan bekijken er lagen trouwens erg veel stukken hout van wrakken op het strand.

Crooked and Acklins bestaat uit 3 eilanden (Crooked, Long Cay en Acklins island) die met nog wat kleine eilandjes en zandbanken een driehoek vormen. In het midden ligt een groot ondiep binnenwater met bevaarbare stukken en zandbanken, het is minstens zo groot als het IJsselmeer.
We hebben eerst boven Long Cay voor anker gelegen bij wat eilandjes. Het zag er prachtig uit en er zijn overal stranden waar niemand te zien is.
De eerste dag dat we er lagen kwam er een bootje naar ons toe met een Amerikaans echtpaar. Of ze even van onze marifoon gebruik konden maken want er was een ongeluk gebeurt en ze wilde het dorp waar de gewonden naartoe gebracht werden vast waarschuwen. Er waren 2 vissers met hun boot omgeslagen omdat de ene z’n evenwicht verloor. De propeller van de buitenboordmotor heeft ze allebei geraakt. Ed en Eileen werden door een man gewenkt, en toen ze bij de boot kwamen bleek dat zijn benen onder het bloed zaten en bij het ene been de knie bloot kwam, het zag er niet goed uit. De andere man had hoofdwonden en zag er dood uit. Ze hebben snel een boot met conch vissers die in de buurt was geroepen en die heeft de boot met de gewonden naar Landrail point op Crooked eiland gesleept. Later op de dag hoorden we dat de man met de hoofdwonden dood was en de andere het gehaald heeft. Wat een vreselijk verhaal. Ed en Eileen zijn nog even aan boord gebleven om wat bij te komen, zoiets gaat je natuurlijk niet in je koude kleren zitten. We hebben ook de hele dag nog aan het ongeluk moeten denken. Wij hebben een kleine buitenboordmotor, dus zoiets ernstigs kan ons gelukkig niet overkomen.

De volgende dag werden we door Ed en Eileen uitgenodigd om te komen eten. Ze lagen met hun “Tropical impuls” aan de oostkant (binnenmeer kant) van Long Cay. Helaas konden we niet binnendoor zeilen vanwege zandbanken, dus we zijn maar om Long Cay heen gezeild, een tocht van 15 mijl. Ed had lekkere snappers gevangen en klaargemaakt.
De dag erna zijn we met hun gaan konken (conch rapen). Zij wisten een plek waar veel conch zitten en we hadden in een mum van tijd 16 schelpen. Je kan de conch aan een touw rijgen zodat je ze in het water kan bewaren totdat je ze op eet. Wij hebben die dag pasta met conch gegeten, de dag erna conchsalade.

Bij Long Cay ligt een wrak in het ondiepe water en daarachter zaten wel 100 flamingo’s. De eerste keer dat we er naartoe gingen probeerde ik al lopend door het water zo dichtmogelijk erbij te komen, waar de flamingo’s maar onrustig van werden.. Toen ik in een diep gat stapte, slaakte ik een kreet en alle flamingo’s vlogen op. Ivo’s tijgertechniek waarbij alleen z’n hoofd boven water kwam werkte beter, hij zag ze van dichterbij. De volgende dag hebben we de camera in de onderwaterdoos gestopt en zijn we allebei op handen en voeten door het water richting flamingo’s gegaan. Af en toe schuurden we met onze lichamen door het zand en gras, want het was laag water, je moet er wat voor over hebben.. De meeste flamingo’s deden een dutje met hun kop tussen de veren. Toen we dichtbij kwamen begonnen er een paar onrustig te worden en te gakken als ganzen. Alle nekken gingen omhoog en ze begonnen van ons af te lopen. Het zijn prachtige dieren. Toen Ivo opstond omdat z’n hand lam werd van het fotograferen begonnen ze te vliegen. Het is een fantastisch gezicht om ze te zien wegsprinten en vliegen. We hebben de truck nog een keer uitgehaald terwijl ik foto’s heb gemaakt. Het was een geweldige belevenis.

We zagen dat er weer een depressie met harde noordoosten wind aankwam en zijn toen de wind al noord was naar Acklin island gezeild. Het was een prima zeiltocht en we waren er mooi op tijd, want toen we anderhalf uur achter een zandbank voor anker lagen wakkerde de wind aan tot windkracht 7. Ons rustige zwembad veranderde in een golfslagbad. Het bleef nog 2 dagen hard waaien en toen konden we richting Great Inagua eiland. We wilden graag stoppen bij het Hogsty reef, één van de 3 atollen in de Atlantische oceaan, maar we konden er aan de wind zeilend niet komen. Er stond een hakkerige zee met een oceaandeining. We zijn toen door gezeild naar Great Inagua waar we ’s nachts aankwamen en voor het strand konden ankeren.

Overdag (gisteren) naar Matthew town gezeild, het dorp van het eiland Great Inagua. We gingen met ons rubberbootje de kleine haven in om aan land te gaan. Er lagen 4 traditionele zeilboten, het bleken vrachtboten van Haïtianen te zijn die houtskool, bananen en een soort Red bull drankje naar Nassau brengen. Deze zeilschepen hebben geen motor dus ze doen alles op zeil. We hebben een paar bakbananen van ze gekocht.
De winkels waren dicht vanwege goede vrijdag. We kregen een lift van een aardige man die ons wel wat wilde laten zien. Hij bracht ons naar de oude vuurtoren (uit 1870) waarvan de gewichten nog elk uur met de hand opgedraaid moeten worden, dit regelt het draaien van de lenzen zodat de vuurtoren in 10 seconden 2 lichtflitsen geeft. Het uitzicht over het eiland en het mooie blauwe water is schitterend.
Great Inagua is een groot eiland met weinig inwoners. Er is een bedrijf op het eiland dat aan zoutwinning doet, hiervan leven veel mensen.
We wilden graag brood en werden naar een huis gebracht waar iemand kaneelbolletjes aan het bakken was en het verse brood lag klaar. Het was de dominee die aan het bakken was, hij had er lol in.

Gisterenavond toen er een Bahamaanse kustwacht patrouilleboot in de haven moest, zijn alle Haïtiaanse boten de haven uitgezeild op de fok en hier voor anker gegaan. Vanochtend kregen we een schitterende zeil show toen ze stuk voor stuk op zeil het anker ophaalden en hier de nauwe haven inzeilde met de wind schuin op de kop.

We gaan vandaag nog wat rondkijken en een boodschapje doen en dan wachten op weer om naar Cuba te zeilen.
We zijn heel benieuwd wat we daar zullen aantreffen. We weten niet of we de aankomende tijd het weblog kunnen bijwerken. We zullen in ieder geval proberen over onze belevenissen te berichten.