Sint Maarten bereikt

In Salinas, Puerto Rico, hadden we eerst 2 dagen buiten de baai bij een eilandje voor anker gelegen. Toen we nog maar net voor anker lagen in de baai van de Salinas kwamen Bert en Mieke van de Nederlandse boot Torum langs met hun rubberbootje om een praatje te maken. Ze hadden een auto gehuurd en toen we vertelden dat wij ook nog een dagje wat wilden bekijken vroegen ze spontaan of we de volgende dag meegingen. We gingen naar El Yunque, het oudste natuurpark van Puerto Rico met een hoge top en verschillende watervallen.
Het was fijn dat Bert reed, want meestal moet Ivo dat doen als we een auto huren. We kwamen in het park als eerste bij een waterval langs, waar we even gestopt zijn. Daarna zijn we naar het informatie centrum gegaan waar een film over het park gedraaid werd. ’s Middags hebben we een wandeling gemaakt door het “oerwoud”. Het zag er mooi uit met allerlei mooie bomen en een waterval. Daarna was het tijd om weer terug te gaan en eenmaal in Salinas hebben we nagepraat bij Bert en Mieke aan boord.
Sophia en Frans lagen met hun boot Sophia ook in Salinas, we hadden ze al eens in Cuba ontmoet en hebben hun de eerste dag aan boord uitgenodigd voor een borrel.

Omdat de wind niet al te hard zou waaien de eerste dagen zijn we na een dagje rust weer vertrokken. We zijn eerst achter een rif voor anker gegaan en de volgende morgen vroeg opgestaan omdat er meestal ’s ochtends nog niet veel wind is.
We zijn naar het Isla de Vieques gevaren en bij het dorpje Esperanza voor anker gegaan. Ik heb er leuk gesnorkeld en nog even over een strandje gelopen.
De volgende dag weer vroeg op en naar Isla Culebrita gezeild. Het was zaterdag en toen we bij de noordelijke ankerbaai aankwamen lagen er veel motorboten aan een anker met de achterkant richting strand en er kwamen steeds meer motorboten aan. Wij konden aan een ankerboei liggen. Wel jammer dat het er zo druk was. Er snorkelde niemand, maar ik ben eens gaan kijken wat er in het water te zien was. Er groeide alleen gras op de bodem en ik zag in één keer 3 schildpadden. Er was een heremietkreeft die al een grotere schelp had uitgezocht om naar te verhuizen, dus ik wilde z’n verhuizing wel eens zien. De voorbereidingen namen echter zoveel tijd in beslag dat ik het te koud kreeg om de echte verhuizing te zien. ’s Middags nog een wandelingetje gemaakt naar de Jacuzzi’s, kleine poeltjes waar het water van zee instroomde
Debby en Terry van de buurzeilboot Wings hadden vanaf deze Jacuzzi’s foto’s gemaakt toen we aan kwamen zeilen. We zijn ’s avonds bij hun langs gegaan om de foto’s op onze USB-stick te zetten.

We hadden de smaak goed te pakken van het meteen na zonsopgang vertrekken en we kwamen al voor de middag aan op St Thomas, een Maagdeneiland van de Verenigde Staten. Gaan lunchen en boodschappen gedaan en een mooi ankerplekje achter een rif en voor een strandje opgezocht. Ivo zag een mooie grote schelp met levende slak, een “horseconch” en ik heb even snel aan boord een foto gemaakt, waarna Ivo de schelp weer heeft teruggelegd (zie foto)..

We zijn naar de Amerikaanse maagd St John gevaren. Zowel St Thomas als St Jonn zijn prachtige heuvelachtige eilanden. We wisten dat in Coral Bay de Kim zou liggen en Ivo had nog een lasklusje voor Bas, maar toen we er lagen bleek dat Bas, Reina en dochter Kim in Nederland waren.
We zijn de dag erna verhuisd naar Salt Pond Bay, weer een mooi baaitje met strand. Er steken rotsen in de buurt boven water uit en onder water zijn deze prachtig begroeid met allerlei koralen. We hebben vanaf het strand een wandeling gemaakt naar de top van een hoge uitstekende rots, Ram Head. Het was een prachtige wandeling met een fantastisch uitzicht.

Daarna nog een dag bij Great Lameshur Bay voor anker. ’t Is overal prachtig en het was jammer dat we door moesten. Van daaruit naar Cruz Bay om uit te klaren.
Bij Tortola (een Brits Maagdeneiland) zagen we een kleine ankerbaai, Smugglers Cove, waar maar 2 andere boten lagen, dat is bijzonder, want er liggen overal erg veel boten bij de Britse maagden eilanden. We zijn er een nachtje gebleven en toen naar het eilandje Great Camanoe. Ondanks de drukte zijn er toch overal mooie ankerbaaitjes te vinden. We hebben leuk gesnorkeld en we hebben genoten van de pelikanen die een duikshow gaven.

Om een betere koers naar St Maarten te hebben met een noordoosten wind zijn we naar Anegada gezeild, het noordelijkste eiland van de Britse Maagden eilanden. In tegenstelling tot alle andere Maagdeneilanden is dit eiland niet heuvelachtig, het is een plat zandeiland.
Als je van strandvakanties houdt is dit een goed eiland, want rondom het hele eiland is strand, het is alleen een beetje warm om op het strand te liggen.
Wij zijn aan de westkant voor anker gegaan.

De volgende ochtend was er weinig wind en we zijn eerst boven het eiland langs gevaren en zo’n 40 mijl oostwaarts gegaan. Toen was de wind gedraaid en konden we naar St Maarten zeilen. Ivo is tot St Maarten opgebleven om lekker te zeilen terwijl ik lag te slapen. We kwamen er ’s nachts aan en zijn in Simson baai voor anker gegaan. We zijn blij dat we toch nog redelijk gemakkelijk op Sint Maarten zijn aangekomen.
Ik hoorde ’s ochtends een bekende stem, het was Henk van de Zeevonk die ons kwam begroeten. Hij nodigde ons uit voor een maaltijd aan boord van de Zeevonk, want ze hadden een grote tonijn van andere zeilers gekregen.
We hebben ’s avonds genoten van de door Joke klaargemaakt maaltijd en het was weer gezellig.
Herman en Rian van de Lyra zijn ook nog op Sint Maarten Toen we ze ’s middag opzochten, hadden ze al een borrel afspraak aan boord van de Witte Raaf, met Petra en Jan Willem, dus we zijn met ze meegegaan.

De An-Tiki is op 30 januari vertrokken van de Canarische eilanden richting het Caribisch gebied, op 6 april is het vlot in Sint Maarten aangekomen. Het is een vlot van plastic pijpen met daarop een kippenhok en een mastje met zeil, zie foto. De kapitein, een man van 85, is met 3 bemanningsleden de Atlantische oceaan overgestoken.
Verder lag de eerste dagen toen we hier waren de Sherakhan achter ons voor anker, met een lijn op de kont aan een gezonken dok. De Sherakhan is het grootste Nederlandse privé jacht. Het schip heette eerst Prinses Margriet en was het opleidingsschip van de gezamenlijke zeevaartscholen.

Er zijn hier natuurlijk weer veel Nederlandse boten, dus er is genoeg afleiding. Maar er moet ook gewerkt worden, want we moeten ons gaan voorbereiden op de oversteek naar de Azoren. Ivo is al begonnen met de motor onder handen te nemen.
We zijn van plan ergens begin mei te vertrekken, als de wind hiervoor gunstig is.

Coördinaten van Isla Culebrita 18° 19' 10” N, 065° 13' 42” W
Coördinaten van Salt Pond Bay, St Johns 18° 18' 29” N, 064° 42' 24” W
Coördinaten van Anegada 18° 43 ' 34” N, 064° 24' 15” W
Coördinaten van St Maarten 18° 02' 10” N, 063° 05' 53” W