Buccoo en Trinidad

Het is geweldig, ik zit te typen met airco achter m’n eigen laptoppie bij de kaartentafel.
We liggen namelijk sinds gisteren niet meer in het water, maar op land. Wel raar hoor, maar de romp moet geschilderd worden. Het onderwaterschip is een (dieren)tuin geworden, mooi begroeid met groen, schelpdieren, kokerwormen en koralen, helaas komt dat onze vaarsnelheid niet ten goede.

Charlotteville was ons lievelingsdorp op Tobago, en omdat Ivo na de bakken achter te hebben geschilderd zo lekker op gang was, heeft hij ook de ankerbun (voorste bak) geschilderd. Eerst moest het roest eraf gebikt, wat weer een vreselijk karwij was. De Engelsen op de ankerplaats noemden hem al de rust pecker (roest specht, vrije vertaling).
We hadden al een paar keer bij Jane’s kitchen gegeten, een restaurantje bij het strand. De 2e keer waren we de laatste klanten en Sinbad, de kok en eigenaar, vertelde dat z’n vrouw 4 maanden geleden bij hem was weggelopen, hij was er nog kapot van. Ivo heeft hem wat goede adviezen gegeven en verteld dat hij nu de liefde van z’n leven heeft. Ik vond het wel aandoenlijk, zo’n grote verdrietige lobbes. Omdat hij elke week een barbecue heeft en het leuk was de mensen van andere jachten te ontmoeten heeft Ivo alle jachten uitgenodigd om op eigen kosten naar de barbecue van Jane’s kitchen, te komen. De helft van de jachtjesmensen kwam opdagen en we hebben nog gezellig na gekletst met alle Engelsen (er lagen 3 Engelse boten).

Peter en Monique van de Gekko wilden een georganiseerde eilandtocht doen, en aangezien we nog niet alles hadden gezien en ik graag meer vogels wilde zien zijn we een dagje met een gids weggeweest. Het was dezelfde man van wie we eerder een auto hadden gehuurd en hij noemde zich een “jungle man”.
De dag begon met wachten en i.p.v. om 9 uur vertrokken we pas om half 11, want de gehuurde auto was er nog niet. Iedereen inclusief gids was boos, maar dat kwam gelukkig gauw goed. Tobago is een echt vogeleiland met allerlei mooie tropische vogels. Je ziet er kolibri’s, veel kleine gele vogeltjes, en allerlei ander gekleurde vogels. Onze gids zag overal vogels, die wij anders niet zouden zien, en wist alle namen.
We zijn het een natuurpark ingegaan en hebben er een wandelingetje in het tropische regenwoud gemaakt. Verder allerlei plekken gezien, waaronder een voederplek voor vogels en aan het eind toen het al bijna donker werd hebben we gezwommen bij een mooie waterval.
Bij terugkomst in het dorp stond er een podium in het dorp en er was later een soort calypso cabaret. Er kwam steeds een andere zanger een lied zingen met een boodschap over b.v. verantwoordelijk zijn of dat je je kinderen gedisciplineerd moet opvoeden en soms zat er iemand tussen die wat vrolijkers bracht. Helaas konden ze niet allemaal goed zingen. Het werd begeleid door 2 verschillende calypso bands met achtergrond zangeressen. Tot onze verbazing werd er weinig gedanst. Er kwam tussendoor nog een optreden van de lokale percussieband, dat klonk erg goed. Het hoogtepunt voor de mensen uit het dorp was het optreden van een rappende lilliputter van nog geen meter.

Nadat de ankerbun in de verf zat en de Gekko en de Engelse boten waren vertrokken werd het voor ons, na meer dan 3 weken, ook tijd om te vertrekken uit Charlotteville.
We hebben afscheid van de inmiddels bekende dorpelingen genomen en zijn nog één keer bij Jane’s kitchen gaan eten. Toen we bij de pier terug kwamen zaten daar onze Uruquaanse buren Guillermo en Pepe van de Blooper, met hun Zweedse vriend bier te drinken. Hun bijbootje was onder de pier geraakt en de motor was eraf gevallen. Die hadden ze inmiddels wel opgedoken, maar die deed het niet meer, en ze hadden geen roeispanen. We hebben een biertje met ze gedronken en ze naar de Blooper getrokken. We waren verplicht bij hun te komen eten en drinken. De boot is nogal een roestbak en binnen zag het er chaotisch uit. Het was erg gezellig met de vrijbuiters, en we hebben er nog een lekker stukje tonijn gegeten. De Zweed Jan dronk wijn en pure rum door elkaar, waardoor z'n betoog steeds onsamenhangender werd.

De volgende dag het anker opgehaald, de ankerketting was helemaal begroeid met groen spul en op onze antischommel zat het begin van koralen. Na een nachtje bij Plymouth voor anker te hebben gelegen zijn we naar Buccoo bay gevaren. Bij Bucco bay ligt Bucco reef en doordat het er zo ondiep is zie je overal golven breken. We zijn door een ondiepe opening naar binnen gevaren, wat spannend was. Dat ging zonder problemen, alleen bij het ankeren raakten we een stukje rif. Buccoo is een erg vriendelijke dorp, met een Italiaans restaurant, die waarschijnlijk een naam heeft bij toeristen. We kregen er weinig maar lekker Italiaans eten met een lekker wijntje erbij. Toen we de rekening kregen bleken we een paar euro te weinig bij ons te hebben, we waren niet meer gewend zoveel te moeten betalen voor een maaltijd.
Vanaf Buccoo kan je verderop in het rif boten voor anker zien liggen bij Pigeon point. We zijn om het rif gevaren en daar voor anker gegaan. Je ligt er voor een strand met palmbomen, zoals je ze in de reisfolders ziet staan.
De volgende dag kwam de catamaran die voor ons lag langzaam naar ons toe drijven. Ik zwom naar de boot en zei dat hun anker krabde. Dat leverde me een uitnodiging op voor hun barbecue met een door hun gevangen dorade. Het bleek dat er 8 mannen op de boot zaten, voornamelijk Canadezen die op vakantie waren. Curt, de eigenaar van de catamaran had 20 jaar in Trinidad gewoond. De Amerikaan aan boord die nog in Trinidad woont praatte het meest, maar toen hij met z’n vriendin naar een hotel was vertrokken begon Curt druk te praten en rond te springen, hij moet wel ADHD hebben.
Ik heb nog 2 duiken gemaakt met een duikschool die ik niet aan andere aan zal bevelen. Onze eerste duik duurde 6 minuten, omdat we volledig bij het rif wegstroomden. Na veel wachten en geklungel nog 2 duiken elders gemaakt wat gelukkig een stuk beter was. Er zaten veel waaierkoralen en er zwommen allerlei scholen vissen.

Na een maand in Tobago zijn we ’s nachts, met pijn in ons hart, vertrokken richting Trinidad. Men had ons verteld dat we met de heersende oostenwind en stroming in een mum van tijd in Trinidad zouden zijn, maar dat viel tegen, want er was niet zoveel wind. We waren mooi op tijd in Chaguaramas om voor het eind van de middag bij de autoriteiten te kunnen zijn, want dat is hier erg belangrijk. Chaguaramas is een baai in de buurt van Port of Spain waar allerlei werven zitten en waar erg veel jachten komen. Wij zijn eerst in de baai voor anker gegaan. Bij 2 werven zijn we gaan kijken hoe duur alles is en wanneer we uit het water konden. We hadden al goede verhalen gehoord over Power boats en die konden ons gisteren al uit het water halen, dus dat hebben we maar gedaan. Ik had nog niet eerder meegemaakt dat de boot uit het water werd gehaald. Het is wel een raar gezicht Rebel zo te zien hangen op het droge. Ik vond het spannend, maar het ging allemaal goed. Ivo moest alleen de kluiver losmaken, omdat deze anders beschadigd zou raken. Dus daar staan we nu op het land en weten zeker dat we liever in het water liggen. Er moest nog van alles geregeld worden gisteren, maar dat is gelukt. Ik heb ook maar meteen geregeld dat ik via wifi kan internetten. Op een of ander manier heb ik altijd problemen met wifi. Denk ik lekker onbeperkt te kunnen internetten, en dan is er weer eens iets dat niet werkt. Gelukkig kon ik wel aan de slag via een ander netwerk dan waar ik voor had betaald. Gisterenavond hier lekker bij het restaurantje aan het water uit eten. We waren Guillermo en Pepe van de Blooper al een paar keer tegen gekomen hier. Gisterenavond zagen we ze weer, dus toen hebben we na het eten een biertje met ze gedronken. Ivo is nu bezig met alle voorbereidingen voor het schuren en schilderen.

Vanavond gaan we met Michael en Merle van de Polaris II, die hier eergisteren zijn aangekomen, een steelband wedstrijd meemaken. Dit soort wedstrijden hoort bij de voorbereiding voor carnaval.
Voor de rest gaan we een week hard werken, nog wat van carnaval zien en dan naar Nederland terwijl de boot hier op de kant staat. We zullen van 21 februari tot 13 maart in Nederland zijn om familie en vrienden te zien, tandartsen en dokters te bezoeken en nog wat zaken te regelen.
Hebben we er zo lang over gedaan om aan de andere kant van de oceaan te komen en dan zijn we met een dagje vliegen weer terug in Nederland.