De Golf van Biskaje over

We gaan als een speer en liggen sinds gisteren in La Coruna, noordwest Spanje. Vanaf nu kunnen we echt onthaasten.

Na nog een dagje in Guernsey zijn we naar Noord Bretagne gevaren. De wind liet ons in de steek. We hebben ook de volgende dagen in Bretagne de motor veel aangehad.
We ontvangen lange termijn weersverwachtingen via onze kortegolfradio en hadden gezien dat er in de Golf van Biskaje een tijdje een mooie noordoosten wind ging waaien. Het oversteken van de Golf van Biskaje duurt 3 à 4 dagen en kan erg vervelend zijn als het hard waait. We besloten daarom om niet veel tijd in Bretagne te besteden, maar zo snel mogelijk aan de oversteek te beginnen. Wel jammer, want het landschap zag er mooi uit. We moesten voor de oversteek eten inslaan en dat hebben we in het dorp Trébeurden gedaan. Omdat we toch veel diesel hadden gebruikt door alle windstiltes zijn we in ‘L Aber wrac’h, een dorpje ten Noorden van Brest, voor de oversteek diesel gaan tanken.

Vandaar uit zijn we donderdag aan het begin van de middag met de oversteek naar La Coruña begonnen. Door de getijdeverschillen kan het langs de kust hard stromen. We zorgen daarom altijd dat we bij het vetrek de stroom in ieder geval niet tegen hebben, en de eerste uren met de stroom mee kunnen varen. Maar we moesten tussen het eiland Île d’ouessant en nog wat brokstukken stenen die bij het vasteland horen doorvaren en hadden geen rekening gehouden met de sterke stroom. Vlak voordat we hier tussendoor gingen begon het hard te stromen en door verschil in diepte te borrelen. Het leek wel of we in een kookpot terecht waren gekomen, we kwamen met de motor op vol vermogen nauwelijks vooruit. De mijlenteller van de GPS stond af en toe op nul, maar we kwamen er dankzij onze VW Golf motor doorheen.
Gelukkig begon de wind te waaien en konden we weer lekker zeilen. Omdat we de noord/noordoosten wind van achteren hadden waaiden we het grootzeil aan stuurboord met één rif erin en de uitgeboomde kluiver aan bakboord in een rap tempo de Golf over.
We hebben even aan de deining moeten wennen, je gaat heen en weer en op onverwachte momenten krijgt de boot een slinger. We voelden ons in het begin even wat vervelend, begin van zeeziekte, maar gelukkig wende de deining en kon ik al snel fluitend een maaltijd koken.

Tijdens oversteken lopen we ’s nachts wachten van ongeveer 4 uur. Mijn eerste wacht werd ik getrakteerd op een mooie zonsondergang, een heldere sterrenhemel, en na een tijdje het opkomen van de maan als een rode bal. En ondertussen zeil je naar de overkant, terwijl de windvaan de boot stuurt (windvaan is een plank die door het veranderen van de wind omvlapt en hierdoor het roer de goed kant op stuurt).
We zijn ook erg blij met de mp3 speler die ik als afscheidscadeau van mijn collega’s heb gekregen. In het donker sta ik af en toe te swingen op lekker muziekjes. Je vraag je wel eens af waarvoor je wacht houdt, de eerste nacht zag ik nog 2 boten in de verte voorbijkomen, maar de 2de nacht al helemaal niets meer.

De 2de dag van onze oversteek kregen we meerder keren een spectaculaire dolfijnenshow. De eerste keer kwamen ze alleen langs zwemmen, maar sprongen wel hoog het water uit. De keren daarop kwamen ze voor de boeg zwemmen en ronddartelen, een geweldig gezicht.
De tijd wordt overdag gevuld met lezen, eten, zonnen, koken, een klein klusje. Ivo heeft op dag 2 ons groente- en fruitnet (hangmatjes) opgehangen. Ik heb m’n oude Spaanse lesboek meegenomen en ben m’n Spaans weer aan het bijspijkeren. En verder doen we overdag af en toe een dutje, om weer fit te zijn voor de nacht.

De 3de dag ging zonder problemen en bijzonderheden voorbij. We zagen de hele dag maar 1 vrachtschip voorbij komen.
Tijdens mijn wacht zag ik voordat het licht werd opeens een vin boven water komen, dolfijnen. ’s Nachts zie je alleen maar de ruggen met vin bovenkomen en een dolfijn die af en toe een sprongetje maakt, maar het was toch erg leuk dat ze me een half uur hebben bezig gehouden.

Op dag 4 waren we ’s ochtends al vrij dicht bij de kust toen het opeens helemaal mistig werd. Ivo heeft met de radar aan wacht gehouden. Ik ben het bed uitgekomen toen Ivo de kust zag. Het was nog wat vaag doordat het heiig was, maar er was na al die dagen zee weer land in zicht! Onze oversteek is gelukkig zonder problemen verlopen, en we hebben het in 75 uur, met een gemiddelde van 5 knopen per uur, toch vlot gedaan.

Toen we eenmaal voor anker lagen in La Coruña, was het tijd voor het open maken van het Biskajepakket dat we van Yolande en Leo hadden gekregen. Het mocht pas open als we de Golf van Biskaje over waren. Het was een feest om alle cadeautjes uit te pakken, en we kregen allerlei handige en leuke dingen voor de reis, zoals, nepvisjes voor de visvangst, kakkerlaklokdozen, broodbakboekje, waterballonnen, geluk relikwieën etc.

We waren bij aankomst in de ankerbaai meteen al aangesproken door andere Nederlanders die ook net met een grote zeilreis zijn begonnen. ’s Avonds hebben we op hun boot een wijntje met ze gedronken. Ons zwerversleven lijkt nu echt te zijn begonnen, vooral nu we kennis hebben gemaakt met nog andere zeezwervers die we waarschijnlijk nog meerdere keren op andere plekken zullen ontmoeten.