Marokko

We zijn nu 2 weken in Marokko, en het is een hele belevenis, moeilijk te beschrijven. De mensen zijn overal erg vriendelijk en het bevalt ons goed. We missen alleen het lekker voor anker liggen, want dat kan hier niet.

We zijn vanuit Barbate, Zuid Spanje, waar we 2 nachten voor anker hebben gelegen, de golf van Gibraltar overgestoken naar Tanger.
Daar konden we in de binnenhaven liggen aan een steiger met iets van 7 andere jachten. We lagen naast de Horizon, een Nederlandse boot. Jaqueline en Roel konden ons vertellen hoe dingen geregeld waren, dat was handig.

De medina, het oude ommuurde centrum, van Tanger ziet er fantastisch uit. Het is gebouwd op een heuvel met steile klippen aan de zeekant. Het bruist van de bedrijvigheid met winkeltjes werkplaatsjes, ateliertjes. Je verdwaalt er gemakkelijk in de smalle kronkelende straatjes. We hebben er onze ogen uitgekeken en gepraat met een oude meubelmaker een kleermaker en we mochten bij de bakker die nog met een oude grote houtoven werkte komen kijken hoe hij z’n brood bakt. Verder hebben we gegeten in kleine restaurantjes waar je voor € 5,50 me z’n tweeën een visje met patatjes, rijst en sla kan eten.

We zijn op de fiets langs het strand naar de overkant van de baai van Tanger gegaan. Een Nederlands vrachtwagenchauffeur vertelde dat de huidige “burgemeester” alle oude troep langs het strand heeft laten afbreken en het is de bedoeling dat Tanger een echte mooie boulevard krijgt en meer toerisme. We zagen dat overal nieuwe hotels worden gebouwd aan de baai bij het strand en men was een groenstrook aan het aanleggen. Rif-boerinnen die traditioneel rood/wit gestreepte rokken en breedgerande strohoeden dragen, waren sprietje voor sprietje gras aan het poten.

Wat meteen opviel zijn de vervuilde dakloze straatjongens, vaak niet ouder dan 12 jaar, die uit heel Marokko naar Tanger komen om zich in een vrachtauto te verstoppen die per veerboot naar Spanje gaat. Je zag de jongens de binnenhaven over zwemmen, hun kleren in een plasticzak voortduwend. Er stond af en toe een mannetje met knuppel klaar om ze terug het water in te sturen of af te voeren. Alle vrachtwagens gaan door een scanner voordat ze de boot opgaan, dus erg veel kans om het te halen hebben ze niet.
Als je er uit eten gaat op een pleintje komen na het eten jongens met een plastic zak vriendelijk vragen of ze de resten mogen hebben, en kieperen vervolgens alle resten bij elkaar in de zak om het ergens anders op te peuzelen. De obers kijken de andere kant op of helpen mee.

Na een paar dagen in Tanger zijn we vertrokken richting westkust om daar ergens naar een havenplaats te gaan. We wisten dat we zuidwesten wind konden krijgen (tegenwind dus) maar we hadden niet gedacht dat het nog windkracht 5 à 6 zou worden. We zijn gaan kruizen, maar dat schoot niet erg hard op. Aan het eind van de dag draaide de wind opeens en konden we nog een uur lekker zeilen waarna de motor aan moest. Tijdens mijn wacht kauwde ik een beetje hard op een sinaasappel pit, waardoor mijn kroon los ging zitten. We besloten naar Mohammedia door te gaan, waar een echte jachthaven is en dit is dicht bij Casablanca.
Mohammedia is een groene, rustige stad, het centrum is op fietsafstand van de haven, dus de fietsen worden elke dag gebruikt.

Omdat de tandarts op zondag dicht was hebben we ons uit laten nodigen op een Nederlandse tanker die hier in de haven lag. We hebben een rondleiding gehad, wat erg leuk was, en hebben ’s avonds de kaptein en 1e stuurman op bezoek gehad.
Maandag naar de tandarts, het was een vrouw met een moderne praktijk. Het bleek dat er weinig van mijn kies over was. Ik kon nog een opbouw met kroon krijgen dus dat heb ik maar gedaan. Ivo wilde wel een nieuwe bril en moest voor de sterkte eerst naar de oogarts, want opmeten doet de opticien hier niet.

De ramadan was inmiddels begonnen en we moesten ’s avonds bij de wachters van de haveningang een soepje (harira) en zoetigheid komen eten, erg lekker. Harira met dadels en zoete honing “rolletjes” is het eerste wat men ’s avonds eet tijdens de ramadan. Later op de avond gaat men dan dineren.

Omdat we op de kroon en bril moesten wachten zijn we 3 dagen naar Marrakech gegaan. Marrakech word de rode stad genoemd vanwege de rood gekleurde huizen.
De medina in Marrakech is erg groot. Op een groot plein, Place jemaal el Fna, gebeurt van alles, er zijn verhalen vertellers, slangenbezweerders, muziekkanten etc. Vooral ’s avonds leeft het er, er zijn dan eettentjes op het plein waar je goedkoop couscous, tajine of shoarma vlees kunt eten. Vanaf het plein kan je in de soeks (de markten) terecht komen. Een nadeel van Marrakech is dat iedereen probeert je iets te verkopen of je gids probeert te zijn.
We hebben de 2e dag van ons bezoek een auto gehuurd en zijn de Atlas in getrokken. Het is opvallend dat je van een soort vlakte opeens in de hoge steile bergen zit, erg indrukwekkend. In de bergen zie je overal de berberdorpen, tegen de hellingen. We hebben in een dorp wat rondgekeken en een wandeling naar een waterval gemaakt.
De derde dag nog een oud paleis, een oude koraanschool en een gebouw met oude graven bezocht. Alles is rijk versierd met tegelwerk, uitgesneden cederhout en stukwerk met figuren. Je ziet hier trouwens overal mooi betegelde muren en vloeren.

Nadat we alle hulpstukken (kroon en bril) aangemeten hadden gekregen zijn we nog een dagje naar Casablanca geweest. We hebben een rondleiding gehad in de Hassan II moskee, de grootste moskee van Afrika die op een rotspunt in de zee is gebouwd. ’t Is gebouwd ter ere van de 60ste verjaardag van koning Hassan II met de duurste materialen. In Casa (zoals iedereen het noemt) konden we, vanwege de ramadan, geen restaurant vinden waar we konden lunchen, en we vonden het na een wandelingetje door de medina ook wel best.
Vandaag vertrekken we weer om verder naar het zuiden af te zakken.