St Lucia

De vorige keer ging er wat mis met het plaatsen van het stukje waardoor het er 2x opstond, maar bij één van de stukjes geen foto’s. Nu staat alles weer goed, dus heb je de foto’s de vorige keer gemist dan kan je ze alsnog zien.

De echte “cruisers” zoals de zeilers heten die zo rond zeilen als wij, staan ’s ochtends vroeg op en gaan weer vroeg naar bed. Daarom is het rond 5 uur borreltijd, want dan kan je drinken en toch vroeg naar bed. Vooral Ivo is wat dat betreft een echte cruiser..
In St Anne was het elke dag rond 5 uur “happy hour” samen met de Zeevonk.
Na het weekend zijn we met de boot naar Le Marin gegaan, om de hoek bij St Anne, om uit te klaren en boodschappen te doen bij een goedkope supermarkt met steiger. Met ons bootje vol met spullen gingen we terug naar de Rebel en we zijn daarna terug gevaren naar St Anne omdat je daar lekker ruim voor anker kan liggen.

De volgende dag zijn wij ’s ochtends vertrokken richting St Lucia. De Zeevonk, vertrok een uurtje later en haalde ons royaal in. Het is een grote catamaran en die gaan over het algemeen een stuk sneller dan onze stalen Rebel. Wij hebben lekker gezeild en zijn in Rodney bay voor anker gegaan in de buurt van de Zeevonk. Henk en Joke zeilen sinds 2005 tussen Curacao en St Maarten, over het algemeen met gasten, dus ze konden ons vertellen waar het leuk is in St Lucia. Het is net als alle vorige eilanden bergachtig en groen.
St Lucia is 14 keer van Engelse in Franse handen over gegaan en andersom, maar was voor hun onafhankelijkheid een Britse kolonie. Men spreekt er onderling Patou, een soort Frans met Engels erdoor. Het eiland heeft zo’n 160.000 inwoners.

Rodney bay is een grote baai met een lagune waar allerlei voorzieningen zijn. Ik ben met Henk en Joke van de Zeevonk naar de douane gegaan om in te klaren. Meestal wil men dat de kapitein inklaart, ik heb maar gezegd dat de kapitein zich niet lekker voelde. Er zaten 3 mensen in het kantoor en niemand heeft haast. De persoon bij wie je moest betalen had een traag computersysteem en tijd om uitgebreid te praten. Volgens deze man maakt Nederland kans wereldkampioen voetbal te worden en hij noemde allerlei spelers van het team op, meer dan ik er ken.

We waren mooi op tijd terug, want niet lang erna kwam het water met bakken de lucht uit. Ik heb een heerlijke verfrissende douche genomen in de regen. Het bleef die dag regenen. Geen probleem, want we hadden met onze wifi antenne internet aan boord.
De volgende dag zijn we in een busje gestapt om met Henk en Joke naar Castries, de hoofdstad, te gaan. Eerst een wandelingetje en toen naar de markt om er te lunchen.. Er is een overdekt gedeelte met vooral souvenirverkoop en groente en fruit stalletjes buiten, erg leuk om er rond te kijken. In een brede gang in het overdekte gedeelte zijn aan weerzijden stalletjes waar ze eten verkopen, met een terrasje ervoor. Joke en Henk’s favoriete eettentje is bij Shirley, een leuke vrolijke mevrouw die heerlijk eten heeft voor weinig geld. Na de maaltijd afscheid van Shirley genomen met een dikke knuffel en daarna terug met een busje.

Pigeon island is aan de noordkant van Rodney bay. Er is een natuurpark waar je voor moet betalen, maar na 5 uur mag je er gratis in.. Joke en Henk zijn al verschillende keren naar boven geklommen om bij het oude fort aldaar de zonsondergang te bekijken. We kwamen eerst bij een leuk restaurantje, en daar zat de parkwachter die zei dat het niet meer toegestaan is na vijven nog naar boven te klimmen. Ze bleef lange tijd in de buurt dus we hebben uiteindelijk een mango-rum drankje gedronken bij het leuke restaurant.
We hebben als afscheid nog een kopje koffie gedronken bij Henk en Joke, want zij gingen de volgende dag naar Bequi (St Vincent en de Grenadines)
.
We konden onze was afgeven bij een wasserette, de was zou later op de dag klaar zijn. Toen we terug kwamen was de wasserette dicht, iemand vertelde me dat het water afgesloten was geweest en de vrouw was naar huis gegaan.
De volgende ochtend wilden we vertrekken, maar toen we bij de wasserette kwamen was deze weer dicht. We vonden de eigenaar, maar die was aangeschoten en had zijn autosleutels aan iemand uitgeleend, waar ook de sleutels van de wasserette aan zat. We hebben 1,5 uur bij de wasserette zitten wachten op onze schone was.

Daarna meteen vertrokken naar Marigot bay , een mooie baai,10 mijl verderop. We zeilden op de kluiver en fok, maar kregen stroom tegen, we zeilden lekker, maar schoten weinig op Toch kwamen we nog aan het eind van de middag aan, op tijd om te snorkelen. Er zaten leuke inktvissen en de volgende dag zag ik bij onze ankerketting een hele groep piep kleine inktvisjes (zie foto).

Als we op zondag gaan lunchen in Marigot bij een restaurant aan het water worden we aangesproken door een vrouw. Ze blijkt Nederlandse te zijn, maar woont al heel lang in Amerika. We nodigen haar uit bij ons aan te schuiven en we zitten gezellig te kletsen onder het eten. We ontdekken dat de enige andere klanten een Nederlands stel is, die met hun boot in Rodney bay liggen, maar een dag een auto hebben gehuurd. We zitten dus met 5 Nederlanders in het restaurant. Wanneer de vrouw weg moet om haar dochter te ontmoeten kletsen we nog een tijdje met de zeilers. Ze gaan binnenkort weer terug naar Antiqua waar ze de boot achter laten, dus die zullen we verder niet meer zien

We zitten in de kuip met een glaasje wijn en een broodje met brie terwijl de zon prachtig ondergaat en de lucht erna nog rood kleurt. Meteen als de zon onder is breekt er op de heuvels een fluitend, snerpend kabaal los. Volgens de lokale bevolking zijn het krekels. Wanneer je er dichtbij bent is het een oorverdovend geluid. Het wordt donker en we zien een lucht vol sterren, een klein sikkeltje maan en in de buurt daarvan venus, ze zakken langzaam naar de horizon. We drinken wat later een kopje koffie en zwemmen onder de sterrenhemel. Al zwemmend zie je veel vonken in het water, ’t is vuurwerk dat je onderwater al zwemmend maakt. De laatste avonden hebben we zo doorgebracht. Zonder televisie aan boord vervelen we ons niet, want er is altijd wat te zien en anders is er wel wat te lezen.

Wanneer we naar Soufriere zeilen krijgen we weer stroom tegen, als de wind even weg viel leek het wel of we achteruit zeilden.. Dit gebied van St Lucia ziet er prachtig uit met de Pitons, dat zijn 2 bergen, waarvan er één erg steil is. Bij Soufriere is een natuurpark en we moeten aan een boei vastmaken, ankeren is verboden. We liggen bij een mooi rifje en in de buurt is een spleet in een rotswand die vol zit met vleermuizen.

Er zijn toeristische plekken in de buurt die we willen zien. Met Gerrit onderhandelen we en komen een goeie prijs overeen. We vragen nog hoe hij aan zo’n Nederlandse naam komt, maar hij weet niet waarom zijn moeder hem zo heeft genoemd. Gerrit werkt bij de parkwachters maar rijdt ons op z’n vrije dag graag rond. Hij spaart voor een vlucht naar Engeland om in het Britse leger te gaan en voor architect te studeren, wat volgens hem mogelijk is.
We vertrekken de volgende dag om 9 uur en gaan eerst naar de vulkaan met zwavel bronnen. Meteen als we de vulkaan in rijden ruik je de rotte eieren lucht. Bij deze bronnen komen de gassen uit de geelachtige grond en er zijn grijs/zwarte poeltjes waar het bubbelt van de hitte. Het stroompje dat door het gebied gaat is grijs, dat komt door zwavel en ijzer. Het water is heel erg warm en je kan je insmeren met modder, volgens de mensen hier maakt het je 10 jaar jonger. Er is een waterleidingpijp gebroken en je kan geen douche nemen nadat je je hebt ingesmeerd met modder. We slaan het modderbad over. We gaan naar een atelier waar ze maskers van hout maken die daarna mooi beschilderd worden. Gerrit is relaxed en rijdt ons rustig naar een waterval. Het is er wel erg toeristisch, maar we nemen onder een kleine waterval een lekkere douche. Als laatste gaan we naar de botanische tuin met erg mooie bloemen en ook hier een waterval. Ivo komt tot de conclusie dat we voorlopig wel genoeg watervallen hebben gezien.

Nu staan we op het punt om richting Bonaire te zeilen. Het plan is om nog even te stoppen bij Los Roques en de Aves eilanden die bij Venezuela horen en waar je op weg naar Bonaire vlak in de buurt komt. We moeten zo’n 350 mijl zeilen naar Los Roques.

Coördinaten van Rodney Bay 14° 04' 28” N, 060° 57' 29” W
Coördinaten van Marigot 13° 58' 04” N, 061° 01' 46” W
Coördinaten van Soufriere, 13° 51' 24” N, 061° 04' 01” W