Regen en beestjes

Beestjes, beestjes. Misschien ken je dat liedje “weet je wat ik zie als ik gedronken heb, allemaal beestjes!”. Nou wij hoefden niet te drinken om beestjes te zien, maar ze waren wel knap irritant. We hadden last van kleine muggen en de hele kleine steekvliegjes, die ze “no see ums” noemen. Sinds we in oktober in Bonaire kwamen heeft het heel veel geregend. Meestal kunnen we 3 weken met de 350 liter water uit onze tanks doen. Maar we hebben nu sinds begin oktober de watertanks vol kunnen houden door elke keer met een regenbui het water op te vangen. Soms regent het keihard.
Vanwege de regen en omdat er weinig wind was, kregen we de beestjes aan boord. We werden er helemaal gek van. Gelukkig hadden we in Curacao een stofje gekocht waar ook de kleine “no see ums” niet door kunnen, dus daar hebben we snel horren voor onze slaapkamer van gemaakt. We konden rustig slapen, maar werden zo rond zonsondergang behoorlijk te pakken genomen, we zaten helemaal onder de bulten.

Op Bonaire werd het steeds gezelliger. We werden door Rita uitgenodigd om bij haar en Leo op bezoek te komen. Ze wonen in een mooi appartement met uitzicht op zee. We vonden het leuk hun appartement te zien en een wijntje te drinken.
Rita heeft ons een paar dagen later aan de kant opgehaald met de auto om boodschappen te doen bij een supermarkt die wat verder weg is. We zijn eerst nog even naar het zuiden naar de zoutwinning gereden en hebben aan de waterkant staan kijken naar duikende pelikanen. Daarna flink boodschappen ingeslagen, we kunnen er weer een tijdje tegenaan.

We vermaakten ons prima met om de dag een duikje en de andere dag de flessen vullen. Ivo kreeg toch weer last van z’n oren en na 5 duiken is hij er weer mee gestopt. We hebben een paar duiken bij Klein Bonaire gemaakt, waar erg veel mooie zwaaiende zachte koralen zijn.

We hadden Bas en Reina met dochter Kim van 5 van de zeilboot Kim uitgenodigd voor een borrel rond 5 uur. Maar tegen de middag begon het te regenen en te waaien. Na verloop van tijd draaide de wind om zodat we naar de kant toe lagen en er een vervelende deining ontstond. Het regende pijpenstelen. We waren blij dat we aan boord waren. Ivo keek naar buiten en zag dat een zeilboot op de kant waaide en steeds verder de kant op geduwd werd door de golven. Het was een zeilschip van zo’n 7 meter dat aan een privé boei had gelegen, de touwen waren geknapt. Er was niemand aan boord. Het bleef een hele tijd regenen en de wind draaide maar langzaam terug naar het oosten. We hadden contact met de Kim via de marifoon en hebben vanwege het onstuimige weer de borrel afgelast.
De volgende dagen waren er weer andere dingen te doen en van uitstel is afstel gekomen.

De Victory een Nederlandse zeilboot met Jan Bart en Monique kwamen naast ons aan een boei liggen.
Ik was ’s avonds met volle maan gaan nacht snorkelen met een lampje. Dat was erg leuk, want ik zag mooie gestippelde kreeften, een dikke groene murene die rondzwom, leuke rode garnalen met lichtgevende ogen, en mooie oranje zachte koralen. Toen ik terug kwam bij de boot zag ik dat één lijn van onze boei helemaal om ons zwaard zat. Er zitten 2 lijnen vastgemaakt aan 3 blokken beton (op de bodem) met aan het eind van elke lijn een boeitje. Er was weinig wind en af en toe wat stroming, daarom was de boot zo gedraaid dat het touw om het zwaard zat. Hierdoor kon de boot niet meer draaien of bewegen.
Om het touw weer los te krijgen moest ik met het boeitje een paar keer onder de boei door zwemmen, dat viel niet mee. Daarna heeft Ivo het touw wat korter vastgemaakt, maar zelfs dat hielp niet. ’s Ochtends om 5 uur werd ik wakker en zag dat beide touwen achter het zwaard zaten. Ivo is de boot met ons bijbootje om gaan duwen. Onze buitenboord motor maakt nogal wat lawaai en Jan Bart werd er wakker van. We lagen na een rondje nog met één touw achter het zwaard, maar Jan Bart is in het water gedoken en heeft het touw los gemaakt.
De volgende dag werden we uitgenodigd voor koffie aan boord van de Victory, dat was gezellig.

Op zondagmiddag kwamen mijn Amsterdamse buren Herman en Rian met hun boot de Lyra aan. Ze wisten dat we op Bonaire waren. We hebben ze in september 2008 al in Nova Scotia ontmoet en oktober 2009 in New York, dus erg leuk om ze nu in november 2010 op Bonaire te ontmoeten.
We hebben een paar dagen regelmatig met ze koffie gedronken en geborreld.
De paal van hun windmolen had wat laswerk nodig en wij adviseerden dit door Bas van de Kim te laten doen. Herman en Rian hadden ze na de lasklus uitgenodigd voor een borrel aan boord waarbij wij ook uitgenodigd waren.
Hadden we toch nog een borrel met de Kim bemanning erbij.

Reina wilde graag een nachtduik maken. Uiteindelijk heb ik met Jan Bart gedoken en Reina en Bas konden met elkaar duiken omdat Monique op Kim kon passen. We waren nog maar net aan het duiken of 2 tarpons (het zijn grote baarsen, zo’n 1,5 meter lang, zie foto bij stukje Puerto Rico en de maagden) kwamen om ons heen zwemmen. Ze zijn ons de hele duik gevolgd en kwamen zo dichtbij dat we ze konden aanraken. Het leuke van nachtduiken is dat je andere dingen ziet dan overdag. We zagen b.v. 2 dikke kreeften lopen, allerlei kleine krabben tussen koralen zitten en zeekomkommers die op stofzuigerslangen lijken.

Het werd tijd om weer eens verderop te kijken en toen er een goeie wind voorspeld was zijn we aan het eind van de ochtend vertrokken richting Aruba.
We kwamen rond de schemer bij Curacao aan en zijn onder Curacao door gezeild. Het begon die nacht steeds harder te waaien en met een dikke windkracht 6 kwamen we net voor de ochtendschemer bij Aruba aan.
We wilden bij Oranjestad inklaren, maar toen we ons via de marifoon melden werden we naar de haven van Barcadera gestuurd. We moesten hiervoor 2 mijl terug varen. We zijn daarna weer naar Oranjestad gezeild en voor anker gegaan in de buurt van het vliegveld.
Hier hebben we geen last van muggen of “no see ums” maar er zitten vreselijk veel vliegen. We meppen er lustig op los overdag.

Onze buitenboord motor had het in Bonaire met het laatste ritje van de Lyra terug naar de Rebel begeven. Ivo moest eerst de buitenboord motor onder handen nemen, bleek dat de carburateur verstopt zat. Het was een klusje voor een bewolkte soms regenachtige zondag.

Op maandag zijn we Oranjestad gaan bekijken. Er lagen alweer 2 grote cruiseboten en er liepen veel toeristen rond. Er zijn allerlei winkelcentra met luxe winkels speciaal voor alle toeristen. Hier is geen spoor van Sinterklaas te bekennen, maar wel zie je overal kerstversiering.
We hebben lekker gegeten in een visrestaurant en wilden naar het archeologisch museum. We konden het niet vinden, want het stond slecht aangegeven en het museum was dicht. Toen zijn we naar Fort Zoutman met de Willem III toren gegaan. Dit fort werd ooit gebruikt om piraten tegen te houden, maar het is nu een museum. Er waren verschillende dingen te zien en lezen, het meeste ging over de geschiedenis van Aruba. De Willem III toren is vuurtoren geweest. Ivo vond het leuk dat er een ouderwetse Nederlandse brievenbus uit het jaar 1918 naast staat.

Het orkaanseizoen is officieel per 1 december afgelopen, dan moet de hele Caraïb weer rustig zijn. We willen nog wat meer van Aruba zien en dan gaan we naar Jamaica, een zeiltocht van zo’n 500 mijl waar we 4 à 5 etmalen over zullen doen.
Terwijl Ivo nog een paar vliegen dood mept, begint het weer te regenen.