Nog bij St Maarten

SSoms is het erg vervelend om zo ver van Nederland te zijn, en dat was het vooral toen we hoorden dat mijn vader overleden was.
Hij was 2 weken ervoor naar het ziekenhuis gegaan om aan zijn prostaat geopereerd te worden. Hiervoor blijft men in de regel 2 dagen in het ziekenhuis.
Maar mijn vader kreeg de dag na zijn operatie een zware hartaanval. Hij had al wel problemen met zijn hartklep. Daarna ging het dan weer goed en dan weer slecht en hij is een paart keer van en naar de hartbewaking gebracht. De dag voordat hij overleed waren we al gaan informeren naar vluchten, want ik zat er over te denken naar Nederland te gaan. ´s Avonds werd er gebeld en toen wist ik dat mijn vader was overleden. Hij is ´s ochtends vroeg op 5 mei overleden, het was bij ons nog 4 mei vanwege de 6 uur tijdverschil. Het was zo raar en onwerkelijk. Hij was nog vitaal toen we hem in maart voor het laatst zagen.
Het was een geluk dat we op St Maarten waren, we konden 2 dagen later op een vlucht naar Nederland via Curacao.
Het was een emotionele tijd in Nederland.
Ik ben nog even bij mijn moeder gebleven na de begrafenis en we zijn toch snel weer vertrokken. Ik vond het moeilijk om mijn moeder alleen achter te laten en weer terug te gaan naar St Maarten.
Soms kan ik nog niet geloven dat mijn vader er niet meer is.

We hebben de draad weer een beetje opgepakt. Inmiddels zijn we op St Martin, de Franse kant van St Maarten. We hebben onze voorraden eten weer eens flink aangevuld om er weer een tijdje tegenaan te kunnen.
Gisteren was ik jarig en we hebben Joke en Henk van de Zeevonk en Claire en Sjoerd van de Moja op de koffie gehad, dat was gezellig. ´s Avonds heeft Ivo me mee uit eten genomen.
Vandaag is Sjoerd jarig, dus we gaan zo bij hem op de koffie. Vanmiddag vertrekken we richting de Britse Maagden eilanden.
Zo gaat het leven weer door.