Voorbereidingen en de Kaap Verden

We hebben het de laatste weken druk gehad met de voorbereidingen voor de oversteken, de oversteek naar de Kaap Verden, en het bezoek van Ruud, vandaar nu pas weer een stuk en ook nog eens heel lang.

We zijn op de Canarische eilanden al begonnen met de voorbereidingen voor de oversteek naar de Caraïb, omdat je op de Kaap Verden minder kan krijgen en het duurder is.
Las Palmas, Gran Canaria, is een grote stad, dus daar kun je van alles krijgen. Ook zijn er allerlei watersport winkels met veel spullen.
In Las Palmas ben ik al begonnen met hamsteren. In de Chinese winkel heb ik noodles, noodlesoepjes, pindakaas en allerlei andere dingen gekocht die je niet of nauwelijks in een supermarkt ziet. We hebben verder 2 grote jerrycans van 25 liter gekocht om water te kunnen opslaan en halen. De accu’s werden slechter, dus Ivo heeft Las Palmas onze 2 accu’s vervangen.

We wilden niet al te lang in Las Palmas blijven en hadden gehoord dat La Gomera een leuk eiland is, waar je je ook prima op een oversteek kunt voorbereiden.
We zijn op een avond op weg gegaan naar La Gomera. De volgende ochtend, toen we Tenerife al zagen liggen, nam Ivo een slok water en spuugde die meteen weer uit. Er zat zout water in ons drinkwater, we waren vergeten de dop op de drinkwatertank te doen en met het zeilen was er zout water in de tank gekomen. We hebben 3 tanks, waarvan er op dat moment één leeg was. Ivo besloot het water uit de tank te pompen. Het duurde wel erg lang, en toen bleek dat ik per ongeluk nog een tank had open gezet, dus al ons water was op. Nadat dit gebeurd was bedacht Ivo zich dat al het zoute water door onze waterfliter was gepompt. Deze filter moet het chloor e.d. uit het water filteren en veel zout erdoor is niet goed. We moesten een nieuwe filter zien te krijgen en we wisten dat Las Palmas kon, dus maar weer terug naar Gran Canaria. Door een paar stomme fouten is al je water op en ook nog eens je filter verpest.
We zijn naar Mogan, in het zuiden van Gran Canaria gegaan, waar we bij een indrukwekkende klip voor anker lagen.
Hier hebben we een dag een auto gehuurd om naar Las Palmas te gaan voor de filter en we konden ook nog even langs de gasfabriek om onze gasfles te laten vullen. Uiteindelijk hadden we nog wat tijd voor een toeristische tocht door de bergen. Het binnenland en zuiden is prachtig, mooier dan we hadden verwacht.

’s Avonds zijn we naar de supermarkt gegaan voor de eerste voorraad levensmiddelen. We hadden de auto, maar konden niet alle boodschappen tegelijk meenemen in het bootje. Ik had een lijst gemaakt met alle etenswaren die we moesten hebben, waaronder 15 kilo bloem voor het bakken van brood, 5 kilo rijst, allerlei fruit en groente in blik, zuidvruchten, 9 pakjes roggebrood, etc. De volgende morgen, voor het terugbrengen van de auto hebben we de tweede lading gehaald.
Toen stonden alle spullen in de kuip en hebben we er tot het eind van de middag over gedaan om alles goed in te pakken, de uiterste houdbaarheidsdatum op alles te schrijven en op blikken ook wat er in zit, en om alles zo op te ruimen dat ik het ook nog terug kan vinden. Gelukkig konden we voor alles een plekje vinden.

Daarna zijn we alsnog naar La Gomera gezeild. Toen we voor anker lagen bij San Sebastian, werd ons verteld dat we er niet mochten liggen, omdat de veerboot er moet kunnen draaien. Daar kwam de veerboot al meteen aan en draaide mooi voor onze neus, maar we zijn toch maar de jachthaven in gegaan.
We lagen nog maar net aan de steiger een wijntje te drinken of Femke en Rolf van de Rajac kwamen ons begroeten. We hadden ze sinds Cascais in Portugal niet meer gezien, omdat zij via Madeira zijn gevaren. Het was erg leuk ze weer te zien en te kunnen bijkletsen.
Rolf heeft me de volgende dag geholpen met het draadloos internetten via Wifi aan de praat te krijgen en heeft daarbij nog wat andere handige programma’s geïnstalleerd. Ik had mijn helpdesk gemist al die tijd.
We hebben een dag een auto gehuurd om het natuurpark en wat ander plekken op het eiland te kunnen zien. Ook dit is weer een prachtig eiland met mooi bergen, en prachtige landschappen. Bovendien kan je Tenerife met z’n hoge berg zien liggen.
Aan het eind van de dag de auto weer benut voor het inslaan van de laatste boodschappen. De Rajac was die dag vertrokken en de Essence met de Nieuw Zeelandse familie was aangekomen. Ook met hun uitgebreid bijgekletst. We hebben nog een dagje besteed aan het kopen van verse groente en fruit en brood, de boot vaarklaar maken, bijbootje opruimen e.d. en toen zijn we voor het donker vertrokken voor onze, tot dan toe langste oversteek, naar de Kaap Verdische eilanden. We werden uitgezwaaid door de bemanning van de Essence en de Polaris II, die inmiddels was aangekomen.

We vonden het wel spannend om een week op zee te zitten. We begonnen met wat weinig wind, maar konden toch al snel zeilen. De tweede dag veranderde de wind constant van richting en sterkte, waardoor Ivo constant bezig was met zeilwisselingen. Ik lag in mijn bedje, want ik had last van een soort migraine gekregen en moest steeds overgeven als ik opstond. Ik heb al overgevend nog wel 2 korte wachten gedaan, zodat Ivo even bij kon slapen. Na een dag had ik er genoeg van en heb ik een zeeziekte pilletje genomen. Stom dat ik dat niet eerder had gedaan, want na een uur voelde ik me prima en ben ik opgestaan en een gaan koken.
We hebben 2 dagen een windkracht 6 gehad, die helemaal niet voorspeld was, maar de wind nam daarna weer wat af, en de golven ook, waardoor we de laatste dagen rustig hebben gezeild.
Het is me eindelijk gelukt goede broden te bakken, eerder was het nooit echt goed gerezen en het hiervoor laatst gebakken brood was een dieptepunt, het werd een baksteen.
Met vissen vangen wilde het nog niet zo lukken en we waren blij dat we de laatste dag toch nog een tonijn vingen.

We kwamen binnen 7 etmalen in Palmeira op Sal aan. Sal ziet er uit als een soort woestijn in zee, met hier en daar een vulkaan. Er is nog ergens een oase, maar voor de rest groeit er niet zoveel. De mensen zijn er over het algemeen erg vriendelijk en Palmeira is een relaxt dorp. We zijn de eerste avond met Femke en Rolf en met Guido, Eveline en hun opstapper Feke (van de La Barakka) uit eten geweest in een erg leuk restaurantje. Onze gastvrouw had een sexy gebreid jurkje aan en riep de hele tijd: ”you only live ones”. We kregen na wat wijntjes een lokaal drankje van haar en aan het eind van de avond nog een grappa van haar man. Daarna zijn we nog wat gaan drinken aan boord van de Rajac. Het was een erg leuke avond.

We moesten Ruud de volgende dag van het vliegveld halen, het was erg leuk hem zo te ontmoeten. Toen we hem aan boord brachten kwamen er hele grote golven de baai binnen rollen, de oceaandeining. Alle schepen gingen af en toe wild op en neer en wij ook. We zijn toen naar een beschutte plekje verhuist en gelukkig nam het de volgende dag af. We hebben het eiland Sal verkend, wat niet heel erg bijzonder is, en zijn toen naar Sao Nicolau gezeild met Ruud. We waren ’s avonds vertrokken, zodat we het eiland goed zouden kunnen zien de volgende dag. Als je zo aan de zuidkant langs Sao Nicolau zeilt zie je hoge droge bergen. Je kan je dan nog niet voorstellen dat wanneer je de bergen over gaat je aan de groene kant terecht komt. Sao Nicolau is een prachtig eiland.
De Rajac en La Barakka lagen er nog, en we hebben bij de Rajac aan boord een afscheidsfeestje georganiseerd, omdat wij ze pas aan de overkant weer zullen ontmoeten. Het was weer gezellig, en omdat het ons feestje was kregen wij het afval mee.
Ik heb met Ruud een mooie wandeling gemaakt vanaf een bergdorp naar een dorp in het dal. We liepen langs hutjes en huizen en kwamen hele vriendelijke mensen tegen. Hennie, een oude Nederlander (74 jaar) woont hier al een tijd en runt met lokale jongens een pension en restaurantje. Hij organiseert ook nog tochtjes over het eiland. Samen met 3 Franse gezinnen en hun 9 kinderen hebben we een tocht naar een mooi plek aan de kust met mooie uitgesneden rotsformaties gemaakt. Daarna naar een dorp geweest waar de Fransen aan een schooltje wat spullen hebben afgegeven. Het was leuk om het schooltje te zien en te zien hoe de kinderen reageerden. ’s Middags zijn we met z’n drieën en Hennie richting Monte Gordo, de hoogste top hier geweest. We zijn tot 1050 meter gekomen, de top is op 1350 meter.
Inmiddels is het alweer 2 dagen geleden dat we Ruud hebben uitgezwaaid. Hij is met de veerboot richting Sao Antao vertrokken. Wij vinden het hier zo leuk en blijven nog een tijdje. We hebben gisteren een duikje gemaakt bij het rifje voor onze deur en erg mooie vissen gezien en we gaan nog wel een duikje maken. Bovendien zijn er nog genoeg klusjes te doen voordat we gaan oversteken.
Sao Nicolau is Sinterklaas in het Portugees, dus we zitten op de goede plek deze dagen.