Walvissen en muziek

We hebben de Franse eilandjes al lang weer achter ons gelaten en zijn in St John’s, de hoofdstad van New Foundland.

De dag van de revolutie, 14 juli, op St Pierre was een echt dorpsfeest met spelen, muziek en drank. Eén van de spelen was b.v. zo snel mogelijk door 4 drijvende roeiboten heen en terug lopen.
Tegenover St Pierre licht een klein eiland, Isle aux Marins, waar we met een veerbootje naartoe zijn gegaan. In de tijden van de grote kabeljauw vangst woonden er veel meer mensen op het eiland nu nog maar een paar. Het ziet er leuk uit en er is een museum waar van alles te zien is, o.a. foto’s van de vroeger van de gigantische kabeljauwvangst en het drogen van de kabeljauw op stenen. Op het strand liggen nog stukken van een scheepswrak. Doordat het vaak mistig is zijn er heel veel schepen gestrand op deze Franse eilanden.

Na St Pierre moesten we eerst weer inklaren in Canada bij de douane in Fortune, we moesten hiervoor weer een stukje terug varen, maar ergens anders inklaren kon niet. We zijn daarna naar Lamaline gezeild, een klein vissersdorpje. In St Lawrence, iets verderop aan de zuidkust hebben we een dagje rustig aan gedaan.
We vertrokken er ’s middags om een nacht door te zeilen, het ging lekker, dus we besloten de hoek om te zeilen naar de oostkust. Ik wilde net gaan koken toen Ivo me naar buiten riep omdat er veel papegaaiduikers en andere vogels op het water te zien waren, en Ivo dacht een dolfijn te zien. De dolfijn bleek een stuk groter te zijn, het was een bultrug walvis!
Er zaten er meer en voor het eerst deze reis zagen we ze van dichtbij. De walvissen zwommen verder, maar later zijn we midden door een hele school bultruggen gezeild. Wat zijn het indrukwekkende beesten, vooral als ze zo om je boot zwemmen. Ze kunnen 17 meter lang worden en wegen dan 40.000 kilo. Bultruggen blazen eerst en dan zie je steeds een stukje van hun rug bovenkomen. We zagen ook nog andere walvissen, dat bleken kleine vinvissen te zijn die 10 meter kunnen worden en 9.000 kilo, zoiets als onze boot. De walvissen komen vooral om zich helemaal vol te eten aan kleine visjes die hier nu zitten. Vooral capelin, die het meest op een kleine haring lijken.
In de baai bij Renews zijn we voor anker gegaan en hebben een prachtige zonsondergang gezien. De volgende dag toen we de baai uitzeilden zagen we al meteen weer veel walvissen. We zijn een tijdje met alleen het grootzeil op heen en weer gaan varen om ze beter te bekijken.

We gingen naar Ferryland waar elk jaar in een weekend een folk muziekfestival plaatsvindt. Een groot gedeelte van de oorspronkelijke bewoners van New Foundland komt uit Ierland, en de Ierse muziek is van grote invloed geweest op de muziek hier. In het weekend traden diverse bands op en er was veel Iersachtige muziek te horen. We hebben goeie bands gezien en veel leuke mensen ontmoet.
De mensen hier zijn erg aardig. We vroegen in de bouwmarkt van Ferryland om een klein vlaggetje van New Foundland, die we als gastvlag wilden gebruiken. De vlaggen waren uitverkocht, maar de vrouw van de winkel had er thuis nog één die ze niet gebruikte.
’s Avonds toen we onze fietsen onder een afdakje wilde zetten was er een grote vlag in een plastic zak aan het stuur van m’n fiets gebonden. We hebben dus nu een mooie grote New Foundland gastvlag.

Nancy en Randall zijn leuke, gezellige Amerikanen die elk jaar in juli en augustus in hun huis in Ferryland wonen. Het zijn zeilers en ze kwamen langs om te zeggen dat we bij hun konden douchen. Toen we dat op een avond deden konden we aanschuiven bij hun kreeften maaltijd.

In Ferryland zijn in de zomer opgravingen aan de gang. Er zijn stenen funderingen van huizen en straten van een soort kinderkoppen blootgelegd van één van de eerst dorpen hier in New Foundland. Het dorp heette toen Avalon en zo heet tegenwoordig het hele zuidoostelijke schiereiland van New Foundland. Lord Baltimore heeft in 1721 het dorp gesticht maar schreef aan de koning dat hij het geen geschikt klimaat vond voor een gentleman laat staan voor een edelman. Hij heeft daarna Baltimore in de staat Maryland gesticht. Er worden bij de opgraving oude potscherven, munten, sieraden etc. gevonden. Het is interessant om de voorwerpen in het “museum” te zien en rond te lopen langs de blootgelegde funderingen.

Na Ferryland in 2 dagtochten naar St John’s, de hoofdstad van New Foundland en Labrador. Weer zagen we veel papegaaiduikers en zeekoeten vliegen en op een dag zagen we in de verte walvissen half uit het water springen en met veel gespetter weer in het water terecht komen, fantastisch.

St John’s ziet er erg leuk uit als je de baai binnenkomt. Je vaart er tussen 2 bergen door en ziet leuke huizen tegen de bergwand. St Johns is een leuke levendige stad met leuke gekleurde houten huizen in het centrum, naast grote hotels en kantoorgebouwen.
Tony die we al in Shelburne en Halifax ontmoet hadden komt oorspronkelijk uit St John’s en was hier net op vakantie. Hij verwelkomde ons op de steiger.
We hebben met hem en zijn zwager Dave een klein tochtje met de auto gemaakt. Tony liet ons de baai zien waar hij vroeger in de zomer heen ging om capelin te vangen. De capelin komt met een hoogwater tij op een golf aan land, leggen of bevruchten eieren en gaan met de volgende golf weer de zee in. De bevruchte eieren drijven daarna ook weer de zee in. De capelin bleek juist in de baai gearriveerd te zijn, je zag ze zwemmen vanuit de kant. Er waren wel 50 mensen op het strand, waarvan verschillende bezig waren met schepnetjes capelin te vangen. Het schijnt dat capelin erg lekker smaakt. Terwijl we stonden te kijken zagen we een walvis de baai inkomen, die zich ook te goed deed aan de capelin. Het was een bijzonder schouwspel.

De Hannah, met Mick en Bee aan boord, is dezelfde dag als ons in St John’s aankomen. We hadden ze al in Shelburne ontmoet en het is leuk ze weer te zien. Ze waren van plan naar de Azoren te gaan, maar hebben besloten toch nog een keer rondom New Foundland te zeilen.
We zijn alweer een paar dagen in St John’s en hebben o.a. een mooi museum bezocht en wat rond gefietst. Morgen gaan we weer eens verder.