Terug op de Bovenwindse eilanden

Vanuit St John, een Amerikaans Maagdeneiland, zijn we al snel naar de Britse Maagdeneilanden gegaan. We hebben ingeklaard bij Jost van Dijke en hebben in een leuke maar drukke ankerbaai een dagje doorgebracht. We zagen er al snorkelend roggen die door een visje belaagd werden en ik zag ook nog een grote schildpad rondzwemmen.
Na nog een nacht voor anker bij een privé eiland zijn we de volgende dag vertrokken, want er was een paar dagen noordenwind voorspelt, en die konden we niet voorbij laten gaan om bij St Maarten te komen. Normaal gesproken heb je op dit traject de wind bijna pal tegen.

We zijn ’s middags voor het donker vertrokken en hadden een heerlijke relaxte zeiltocht. We zijn ’s ochtends op Dog island, het meest westelijke eiland van Anquilla aangekomen, dat boven St Maarten ligt. Dog island is een ongerept onbewoond eiland. Aan de zuidkant van het eiland zijn 2 stranden gescheiden door een rotsig uitsteeksel en we hebben ons anker uitgegooid voor het 2e strand. We zijn naar het strand gesnorkeld en hebben er over de mooie stranden gelopen.
Vanwege de deining zijn we verderop voor klippen met ertussenin een strandje voor anker gegaan. Het eiland is niet bergachtig zoals de Maagdeneilanden en St Maarten, maar heeft wel wat lage klippen.
De volgende morgen, op 1e paasdag, zijn we met ons rubberbootje langs de klippen met grotten gevaren en naar het strandje gegaan. We konden er bovenop de klippen komen. We zagen dat er geiten hadden gelopen die paadjes hadden gemaakt door de stekelige struiken, maar de geiten waren nergens te bekennen. We zijn over een paadje langs de klip gelopen. Er zaten allemaal boobies met jongen bovenop de klip, dat zijn bruin/zwart witte vogels die wel een beetje op Jan van Genten lijken. De jongen zijn wit en lijken op Pino van Sesamstraat. De boobies werden wat onrustig van ons maar we hebben geprobeerd ze zo min mogelijk te storen. Het was een mooi gezicht al die jonge boobies (zie foto van ouder met jong).

We zijn later op de dag naar St Maarten gezeild. We zagen de Zeevonk in de Simson baai liggen, een Nederlandse catamaran met Joke en Henk aan boord, die we 3 jaar geleden ook op St Maarten hebben ontmoet. We vonden het leuk bij hun in de buurt op zeil voor anker te gaan. We moesten de baai door kruisen maar het lukt om precies naast de Zeevonk ten anker te komen. Nadat we gesetteld waren zijn we naar de Zeevonk gezwommen. Ze hadden net 4 nieuwe gasten aan boord en we konden een welkomstdrankje meedrinken..

Op St Maarten zijn altijd veel Nederlandse boten, vooral rond deze tijd, want in april/mei beginnen veel boten hun oversteek naar Europa (via Bermuda en de Azoren). We kwamen dus allerlei Nederlandse boten tegen, waarvan sommigen al even in de Carieb zijn, maar anderen in een jaar een rondje Atlantische oceaan doen.

We lagen nog geen dag voor anker of ik zag dat de net aangekomen Nederlandse boot voor ons ook Rebel heet. Via de marifoon is er op St Maarten elke dag een informatief radionetje. Het is een soort radioprogramma waarbij de netleider via bepaalde rubrieken andere zeilers vraagt hun inbreng te doen. Rubrieken zijn b.v. het weer, activiteiten op de wal, ruilbeurs en “new arrivals” (nieuw aangekomen boten). Bij de “new arrivals” stelden zowel wij als de andere Rebel zich voor en om verwarring te voorkomen werden wij de Red Rebel.

We vonden het leuk weer eens met andere Nederlanse zeilers te kunnen kletsen en hebben als eerste Hennie en Udo van de Windjammer bij ons aan boord gehad voor een borrel. De dag erna was er Happy hour voor alle zeilers bij een restaurant, waar we met Hennie en Udo naartoe zijn gegaan. Bij aankomst lag het er vol met bootjes van andere zeilers, en om bij het restaurant te komen moesten we over allemaal rubberboten klimmen. We ontmoeten er Trees en Kees van de andere Rebel en Akke en Henri met hun kinderen Lotte en Silke van de Waterman. De Windjammer is voor “een weekje vakantie” de volgende dag naar St Barts vertrokken.
Akke, Lotten en Silke kwamen de volgende ochtend naar ons toe om te vertellen dat ze net ontdekt hadden dat de vorige avond bij hun aan boord was ingebroken. De dieven hebben 3 computers en een camera meegenomen. Het is vooral vervelend dat er allerlei dingen opstaan, zoals foto’s en Lotte’s dagboek, waarvan ze geen back-up hebben.

Overdag vermaakten we ons met boodschappen, de was doen e.d. Ik heb voor Ivo verjaardag een 2 persoons opblaasbare kano gekocht. De peddels zaten er niet bij, dat had ik me niet gerealiseerd, dus ons testrondje konden we de volgende dag pas doen toen we ook peddels hadden. Ivo is, net als ik, erg blij met z’n cadeau.

De Zeezot met Joop en Albertien hebben we in de VS meerdere keren ontmoet en contact gehouden via email. We wisten dat de Zeezot in de buurt was en Joop kwam bij ons langs, Albertien zit inmiddels al een dikke maand in Nederland. Bij een happy hour hebben we Nico van de Domino ontmoet. Ivo was de volgende dag jarig en Joop en Nico zijn voor z’n verjaardag op de koffie gekomen, dat was gezellig. Joop had ons uitgenodigd voor een verjaardag maal, dus we hebben bij hem aan boord heerlijk gegeten.
Lotte en Silke hadden voor Ivo verjaardagskaarten getekend en kwamen een dag later met hun ouders bij ons langs. Het was gezellig en Lotte en Silke vonden het leuk nog wat langer te blijven. Ze hebben een boterham meegegeten en ik heb ’s middags spelletjes met ze gedaan. De volgende dag de laatste dingen gekocht en afscheid genomen van Joop. Toen we met wat tijdschriften langs de Waterman gingen werden we uitgenodigd aan boord. Trees en Kees van de Rebel kwamen ook en we konden mee-eten, een leuk afscheid.
De Windjammer, de ander Rebel en de Waterman varen binnenkort terug naar Europa, dus die zien we hier niet meer terug.

Op zich is het verleidelijk om bij Simson baai en de lagoon op St Maarten te blijven hangen en gezellig te borrelen met ander zeilers, maar er zijn nog genoeg eilanden waar we nog niet geweest zijn, dus het werd tijd verder te gaan.

We wilden eigenlijk naar het Franse eiland St Barts, maar vanwege de windrichting leek het ons beter om eerst naar Oysterpond te gaan een beschutte baai aan de westkant van St. Maarten. Het was maar zón 9 mijl varen, maar we moesten er kruisend naartoe. Toen we eenmaal uit de baai waren bleek dat er toch wat meer wind was dan voorspeld en het ging in de loop van de tijd ook nog harder waaien. Er stond een behoorlijke deining en het werd zo’n windkracht 6. We kregen een hele golf over de buiskap en in de kuip. Omdat de ingang van Oysterpond niet geschikt is voor invaren met veel wind en golven hebben we onze koers verlegd naar Philipsburg.

Bij St Barts horen kleine eilanden en wij zijn met een noordoosten wind naar Ile Fourchue gezeild, een prachtig onbewoond eiland met mooie heuvels. Het hoefijzervormige eiland is een natuurreservaat met een ankerbaai aan de zuidkant. Het eiland is vrij kaal, omdat er ooit geiten liepen die de boel behoorlijk kaal hebben gevreten, maar daardoor kan je wel goed over het eiland lopen en de heuvels beklimmen. Dat hebben we dan ook 2 keer gedaan. Verder kan je er mooi snorkelen. Wij vonden het een fantastisch leuk eiland.
Na een paar dagen zijn we naar Anse de Colombier gegaan, dit is een ankerbaai aan de noordwest kant van St Barts. Het viel ons een beetje tegen dat er zoveel boten lagen, maar ook hier kan je snorkelen en ik heb er een leuke wandeling gemaakt, de berg op richting de bewoonde wereld.
Gisteren zijn we naar Gustavia, de hoofdstad gegaan, waar we nu voor anker liggen. Het is leuk weer eens even in Frankrijk te zijn.

Coördinaten van Gustavia 17° 54' 01” N, 062° 51' 19” W
Coördinaten van Ile Fourchue 17° 57' 21” N, 062° 54' 18” W