In de greep van Aeolus (god van de wind)

De tijd gaat snel, we zijn alweer 2 weken op Lanzarote en Marokko is alweer heel ver weg.

Vanuit Mohammedia, zijn we 200 mijl verder Zuidelijk afgezakt naar Essaouira (Marokko).
We vertrokken uit de jachthaven en hadden meteen in de haven een touw in de schroef. Ivo heeft het anker uitgegooid, en is met mes het water ingegaan om het touw al snorkelend los te snijden. Dat was niet eenvoudig, maar lukte gelukkig wel. Het bleek dat er ook een anker aan het touw zat.
Er was nog weinig wind toen we vertrokken en na een tijdje moest de motor aan. De volgende dag begon gelukkig de wind ’s middags te waaien we konden voor de wind zeilen. Het ging steeds harder waaien en toen we de volgende dag al in de buurt van Essaouira waren was het windkracht 7 à 8 en we gingen als een speer. Om bij de haven te komen moest je eerst een baai in, tussen een eiland en wat rotsen door. Dat was een beetje spannend met de harde wind, maar ging gelukkig goed. In de haven werden we meteen door een mannetje langszij een toeristenrondvaartbootje geloodst.

In Essaouira is alleen een vissershaven, waar nog plek is voor wat zeilboten om aan te leggen. Er lagen nog 5 andere jachten en toen we er lagen kwamen er de volgende dag nog 2 langszij. De andere boten lagen te wachten op minder wind, om naar de Canarische eilanden te zeilen. Vanwege de harde wind waaide een berg woestijnzand over onze boot. In een mum van tijd was de boot vies. Bovendien maakte de toeristenbak het nog eens erger door met zoutwater hun boot schoon te spuiten van zand en visresten, dat dan bij ons weer aan dek kwam.
De haven van Essaouira ziet er mooi uit en ook de oude ommuurde stad die er tegenaan ligt is mooi, de muren zijn van een oud fort. Alle Marokkanen raden je aan naar Essaouira te gaan en het is er dus toeristisch.
We hebben een auto gehuurd en zijn een dagje de bergen in gereden. Dat ziet er weer zo anders uit. Je komt meteen herders met geiten en of schapen tegen en veel mannen en kinderen die op een ezeltje rijden, waarbij in de zijtassen allerlei spullen vervoerd worden. En overal zie je nog een huis of een nederzetting. Het waren niet meteen hele hoge bergen maar toch weer mooi, afwisselend en indrukwekkend. Het is er droog, maar olijfbomen doen het nog overal en soms weet men ook nog andere dingen te verbouwen.
De dag erna nam de wind af en hebben we besteed aan het doen van de laatste inkopen en souvenirs. We konden vertrekken richting de Canarische eilanden.
Er was een lekker zeilwindje en we waren blij weer op de frisse zee te zitten en de boot weer schoon te kunnen spoelen. We zeilden met een windje 3 à 4 richting Graciosa, een klein eilandje boven Lanzarote. Het was volle maan, dat was erg mooi en lekker licht tijdens het wachtlopen. Tijdens mijn eerste wacht ontdekte ik, toen ik onze positie in de kaart wilde zetten, dat er een kakkerlak langs de GPS liep, souvenir uit Marokko. We hebben meteen de kakkerlaklokdozen uit het Biskajepakket gebruikt. De 2de nacht zag ik hem weer lopen in het luikje van de GPS. Gelukkig heb ik de kakkerlak de volgende avond toen we al voor anker lagen kunnen vangen en overboord gegooid, hopelijk blijft het voorlopig bij deze ene kakkerlak.

We hebben bij Graciosa in een mooie baai onder een vulkaan gelegen. Het water was helder en we konden ons anker achter een steen zien liggen. Niet ideaal, maar we lagen goed en er was geen harde wind. Ik heb er wel een touw aangeknoopt zodat we het anker er weer uit konden krijgen.
Ik heb erg gelachen toen Ivo ging vissen met de garnalen die ik gekocht had. De stukjes garnaal waren in een mum van tijd van het haakje en af en toe bleef het haakje vastzitten achter een steen. Ik ben daarom maar eens al snorkelend gaan kijken wat er gebeurde. Het bleek dat zodra de haak met garnaal het water inging een school met visjes erop afkwam en de garnaal zo opgepeuzeld was. Ivo heeft door wat assistentie van mij vanuit het water en door met rukjes aan de lijn te trekken toch nog 3 visjes gevangen die prima smaakten.

We moesten na 2 dagen helaas ons paradijselijke baaitje verlaten, omdat het tijd werd om Lidy, de dochter van Ivo, met Michel en hun 2 kinderen op Lanzarote op te zoeken. Zij hadden er al een weekje vakantie opzitten toen we ze ontmoeten. We konden in de haven van Puerto Naos bij Arrecife goed beschermd voor anker liggen. Lidy, Michel en kinderen zaten in Puerto del Carmen, iets zuidelijker. Ze hadden een auto gehuurd en konden ons ophalen voor etentjes en uitstapjes. Het was erg leuk een weekje met hun op te trekken. Wij hebben hun huurauto nog een dagje gebruikt om het eiland te verkennen. Lanzarote is één groot vulkaangebied met lavastenen, as etc. Er groeit niet veel en het ziet er apart uit.
We wilden eigenlijk naar Playa Blanca in het zuiden van Lanzarote, om daar nog een tochtje met de familie Nebbeling te maken, maar de wind die hier normaalgesproken noord is werd zuid en dat was niet goed om er voor anker te liggen. We hebben daarom maar een boottochtje vanuit Arrecife gedaan naar een strandje verderop..

Toen Lidy met gezin vertrok bleek dat al over een paar dagen 8 mensen van onze duikclub (Thalassa) met 3 kinderen naar Puerto del Carmen zouden komen voor een relaxte duikvakantie van een week. Die moesten we natuurlijk ontmoeten. We wilden zelf toch al gaan duiken dus besloten om in Puerto del Carmen te gaan kijken of we er voor anker konden liggen en hoe het met de duikschool zat. Iemand van de duikschool adviseerde ons aan een witte boei te gaan liggen die niemand meer gebruikt. Vlak voor de kust is het al 25 meter diep, dus dat was een goede tip. De haven van Puerto del Carmen is vol en niet bestemd voor jachten. We zijn zondag, de dag dat de duikers aankwamen naar Puerto del Carmen gezeild en aan de boei gaan liggen. Al op m’n eerste verkennende snorkeltochtje zag ik een enorme rog langs zwemmen, die ik een tijdje heb gevolgd, geweldig!
We hebben er 2 dagen aan de boei gelegen, en elke dag een duikje gemaakt. Eindelijk kon ik weer eens duiken en kon de compressor van stal gehaald worden, die onze flessen in een uurtje vol stampt. ’s Avonds met de duikers opgetrokken in hun ruime huis met zwembad. Het was erg gezellig al bleek de eerst avond al snel dat er nog niet voldoende drank in voorraad was, ons flesje wijn voegde niet veel toe, de 2de avond was dit beter geregeld.

We liggen nu sinds eergisteravond in een jachthaven bij Puerto Calera, 5 kilometer verderop aan de kust. We konden niet aan de boei blijven liggen vanwege wind van zee en flinke golven, waardoor we vervelend lagen te rollen en stampen. Omdat er voor gisteren ook een stevige wind vanuit zee was voorspeld, die er ook kwam, zijn we maar naar deze luxe jachthaven gegaan. Maar we gaan vandaag weer terug naar de boei om te duiken en de andere duikers weer te ontmoeten.