Buenos dias

Je begroet mensen hier in Spanje met Buenos dias, goedendag. Wij hebben hier goede dagen, en werden alleen geplaagd door het koelwaterspook, maar daarover later meer.

La Coruña heeft leuke smalle straatjes met restaurantjes en leuke winkeltjes. Elke echte stad moet de grootste, kleinste, of oudste van iets hebben. La Coruña heeft de oudste nog werkende vuurtoren, Torre de Hercules. Daar zijn we met een toeristen trammetje naar toe gegaan. De toren is wel in de 19de eeuw opgeknapt en ziet er niet echt oud uit. Ik heb in La Coruña nog wat rondgedoold en de overdekte markt bezocht e.d. terwijl Ivo aan het klussen was.

Na een paar dagen zijn we op weg gegaan naar Camariñas, er was weinig wind en het was nog een tijdje mistig. De kust is erg mooi met klippen, grote steenmassa´s en een bergachtig landschap. We kregen aan het eind van de middag een flinke wind tegen en zijn toen voor anker gegaan in de baai van Lage. De volgende dag door naar Camarñas, een leuk dorp, waar we meteen de fietsen op de kant gezet hebben. Het was een zonnige dag en we hebben een leuke fietstocht gemaakt. Wanneer je het dorp uit fietst, kom je meteen bij maisveldjes en in de bossen. Na de fietstocht gingen we een wijntje drinken aan de boulevard. We kregen er ieder als gratis borrelhapje 4 gebakken sardines (groter dan die in blik) met een stukje brood. Het was voor ons een heerlijk voorgerecht, want hierna hebben we lekker gegeten in een restaurantje.
De volgende dag was het bewolkt en mistig en het waaide hard uit het Zuiden. We lagen vrij ver van de jachthaven, waar onze fietsen stonden, voor anker, maar we wilden gaan fietsen. We waren nog maar net 50 meter op weg met de bijboot en onze korte broeken waren al doorweekt, omdat het water over de rand sloeg. Ook kregen we flinke spetters over ons heen. Toen we in de haven kwamen was Ivo helemaal nat, het was door zijn regenjasje gegaan, mijn t-shirt was alleen van voren nat. We zijn toch maar gaan fietsen en droogden zo langzamerhand op. Het was een erg mooie fietstocht langs de kust naar de vuurtoren bij Cabo Villano.

De dag erna, zondag, zijn we vertrokken op de motor richting Muros.
Ivo heeft vlak voor vertrek een koelwater temperatuurmeter geïnstalleerd en die tijdens de reis aangesloten. Tot nu toe wisten we niet hoe hoog de koelwatertemperatuur was. Vanaf La Coruña gaf de meter al een keer bijna 100 graden aan, terwijl er verder geen oorzaak voor leek. We hebben toen de motor een tijdje rustig laten draaien, waardoor de temperatuur weer zakte. Na vertrek uit Camaríñas steeg de koelwatertemperatuur al snel naar 96 graden. We konden gelukkig zeilen en zijn in Muros zeilend voor anker gegaan. Het probleem moest opgelost worden, en Ivo heeft de koelwaterthermostaat uit de motor gehaald en getest, hier leek niets mee aan de hand. Voor de zekerheid zijn we hier in Muros maar een nieuwe gaan kopen bij een lekkere rommelgarage. De garagehouder wist wel meteen wat we nodig hadden en we moesten mee z´n kleine kantoortje in. Deze lag helemaal vol met spullen. Na wat rommelen in verschillende lades en dozen had hij gevonden wat we zochten. We waren blij met deze aardige man. Waarschijnlijk zijn we geplaagd door het koelwaterspook en heeft Ivo de reparatie voor niets uitgevoerd. We denken nu dat de meter iets teveel heeft aangeven en dat er verder niet veel aan de hand was. Hopelijk is dit ook zo.

Muros is een erg leuk dorp, het ligt rond een baai. Net als alle plaatsen zijn er leuke smalle straatjes met winkels e.d. We hebben op de fiets een flinke berg beklommen. We werden beloond met een mooi uitzicht op het dal van Muros en de ankerbaai.

Ik vind het erg leuk weer Spaans te praten, het valt me eigenlijk nog mee wat ik allemaal begrijp en kan zeggen. Het blijkt in de meeste gevallen ook wel erg handig te zijn dat ik iedereen snel te woord kan staan, omdat de meeste Spanjaarden hier geen of weinig Engels spreken.

Er zijn al aardig wat boten die dezelfde route volgen, dus die kom je in de volgende plaats weer tegen. Er zijn ook verschillende Nederlandse boten, en die Nederlanders trekken altijd weer naar elkaar toe. Rolf en Femke van de Rajac hebben ons tempo dus we zien elkaar regelmatig. Rolf heeft al gefungeerd als helpdesk voor computerproblemen en heeft nog een handig programmaatje voor ons geïnstalleerd. Eigenlijk wel erg dat een informatieadviseur zo afhankelijk is van een goede helpdesk.
We worden regelmatig uitgenodigd voor een borrel door ander zeilers. Het is natuurlijk leuk om zeilplannen, handige tips en leuke ankerplekken uit te wisselen bij een borrel. De wijn is hier goedkoop, dus dat helpt.

We hebben het nog reuze naar ons zin, vooral als de motor het weer goed doet.