Heen en weer

Wij zijn een weekje tussendoor naar Curacao geweest, maar nu alweer een paar dagen op Bonaire.

We hadden vakantie op Bonaire, tijd om wat te lezen, kleine klusjes te doen en te duiken. Ivo’s oorontsteking leek steeds over, maar kwam meteen weer terug, we hadden druppels voor de pijn gebruikt, maar de ontsteking bleef.
We zijn daarom naar een huisarts gegaan in Kralendijk.
We kwamen om half 10, maar de arts had pas om 12 uur tijd voor ons. We begrepen later hoe dat kwam. Nadat de huisarts had geconstateerd dat Ivo een oorontsteking had in beide oren, hebben we nog een half uur gekletst over de eilanden waar hij had gewerkt, over onze reis, etc. De assistente kwam al eens kijken waarom het zo lang duurde. Gelukkig hielpen de voorgeschreven oordruppels goed. Het duurde alleen een tijdje voordat Ivo kon duiken.
Ik heb een paar duikjes gemaakt en uiteindelijk nog één duik samen met Ivo gedaan.

We lagen de vorige keer, en nu weer, voor een zwemstrandje en bij een appartementsgebouw en nog wat huizen. Het zwemstrandje is afgezet met een lijn met boeitjes en er is een vrouw die hier regelmatig ’s middags zwemles geeft aan kinderen. Op een zaterdag was er afzwemmen en de maandag erop begon een nieuwe groep kinderen met de eerste zwemles, wel leuk om dat van zo dichtbij te volgen.
Omdat we bij de duikstek “something special” liggen, wordt er vanaf het strandje ook regelmatig gedoken.

Onze Belgische buren kwamen in hun rubberboot langs om te zeggen dat er een mantarog in het ondiepe rondzwom. Ik snel mijn snorkelspullen aan en er achteraan. Het was een manta met een spanwijdte van 2 meter. De manta zwom een paar rondjes in de buurt van de Rebel en verdween toen de diepte in, wat een indrukwekkend beest.

Op internet gaven de weerberichten aan dat de orkaan Tomas op komst was, maar het bleek al snel dat deze ten noorden van de ABC eilanden langs zou gaan en geen harde wind zou geven.
De meeste Amerikaanse boten gingen 3 dagen voordat de orkaan Tomas passeerde de jachthaven in, waarschijnlijk had een weergoeroe ze gewaarschuwd. Met harde zuiden en westen winden lig je hier aan de boeien aan lager wal, en kan het water door golven wild tekeer gaan. Maar de voorspellingen gaven zelfs toen Tomas passeerde voor ons weinig wind.
De nacht nadat Tomas was gepasseerd werd ik wakker en zag dat we met de achterkant van de boot naar het strand lagen. Het ging steeds harder waaien want er was een dikke onweersbui. Ik vond het wel spannend, want als de touwen van de 2 boeien zouden breken zouden we op het strandje liggen, maar Ivo blijft koelbloedig. Het begon al snel keihard te regenen en de wind nam af. Het heeft hier een paar uur hard geregend en we hebben er bijna een hele watertank ermee gevuld. Op Curacao heeft het veel harder geregend, urenlang keihard. Er zijn in sommige wijken problemen ontstaan met water dat niet meer wegliep en huizen en winkels onder water zette.

Tomas zou nog een tijdje voor onrustig weer zorgen met o.a. westen winden. We besloten daarom terug te gaan naar Curacao. We konden nog met een oostenwind naar Curacao zeilen. We zijn een nacht in Fuikbaai gaan liggen en de volgende middag naar het Spaanse water gezeild.

Tom van de Alcatraz heeft lasspullen aan boord en Ivo had met hem afgesproken dat hij een lasklusje voor ons zou doen. De schoten van de kluiver (de voorfok) liepen langs een scepter die daardoor krom dreigden te buigen. Ivo had in Nederland al plaatsjes gemaakt die aan het berghout gelast moesten worden, zodat daar een blok aan kon waardoor de schoot verder van de scepter langs loopt. Deze details even voor de kenner.
We zijn tegen de Alcatraz (een noordzee botter) gaan liggen. Tom heeft aan elke kant 2 plaatjes gelast en toen was het klusje geklaard.
Na de klus hebben we van Tom nog een rondleiding gekregen op de Alcatraz. Tom, die jarenlang alles heeft gedaan bij jachtbouwer Jongert, heeft de hele boot verbouwd en het ziet er allemaal prachtig uit.

We lagen nog maar net weer voor anker toen het begon te stortregenen. Ivo wilde het regenzeiltje ophangen, pakte het voorstag beet en greep in een bij die hem prikte. De angel bleef hangen en die heeft hij er met een pincet uitgehaald (nooit doen, want met het pincet heeft hij de gifblaas die nog aan de angel zat leeg geknepen in z’n eigen hand). Het bleef een uur lang stortregenen en we hebben gedoucht in de regen en lekker veel water opgevangen. Ivo’s hand werd steeds dikker en ’s avonds voelde hij zich niet zo lekker en is vroeg naar bed gegaan. De volgende ochtend was de hand nog dikker en z’n onderarm ook, hij leek wel een krab met één grote klauw. Hij had er erg veel last van. Met behulp van een pilletje was het de volgende dag alweer een stuk beter, er is inmiddels niets meer van te zien.

Er lagen meer bijzondere Nederlandse schepen in het Spaanse water waaronder de Tinto met Tom en Thea aan boord die de catamaran zelf hebben gebouwd.
De Tinto is een Warram cat, Warram heeft een catamaran gebouwd met hout en touw, grotendeels naar Polynesisch voorbeeld. Hij heeft de tekeningen van de boot verkocht, zodat anderen ook zo’n boot kunnen bouwen. Ivo vond het leuk om eens een Warram cat te bekijken, omdat hij zich ooit verdiept heeft in het bouwen van zo’n schip. De Tinto is echt een houtje touwtje boot, maar heel mooi gedaan.

We vinden op het Spaanse water liggen niet zo leuk, want je ligt overal ver vandaag, dus je moet met de bus om ergens te komen. Na het weekend zagen we dat de oostelijke passaatwind terug zou komen. Ik heb uitgeklaard en we zijn naar Fuikbaai gezeild om een nachtje lekker rustig voor anker te liggen.
De volgende dag vroeg op om de 35 mijl naar Bonaire te zeilen. Helaas was er weinig wind, dus we hebben bijna het hele stuk op de motor gedaan.

Tot onze verbazing meerden er gisteren 2 cruiseschepen aan op Bonaire, het cruiseseizoen is weer begonnen. Het hele dorp was vol met toeristen.
Vandaag is het weer rustig.

Rita die ik al snorkelend heb ontmoet, is een Nederlandse vrouw die hier met Leo een appartement heeft waar ze in de winter woont. Ze snorkelt met roze Crocks aan, wat een grappig gezicht is.
Ze kwam gisteren vertellen dat er een zeepaardje ergens in de baai zit.
Ik ben gaan kijken en vond het zeepaardje, daarna zag ik ook nog een prachtige adelaarsrog zwemmen, wat een geluk.
We zijn met Enoch en Annelies, de nieuwe eigenaren van de Gabber naar Happy hour geweest, dat was erg gezellig. Er is elke vrijdag een uurtje gratis rum-punch om de feestvreugde te verhogen.

Vandaag een mooie duik bij Klein Bonaire gemaakt. We hopen de aankomende dagen nog meer mooie duiken te maken.