Wonderen?

De Spaanse Noordwest kust ziet er prachtig uit, hoge bergen, mooie Ria’s (grote riviermondingen) met prachtige rotsen, baaien en stranden en leuke oude dorpjes en stadjes. En er zijn nog weinig toeristen. Het is echt een aanrader, ook voor landrotten.
Gelukkig doet de motor het weer prima en hebben we geen last meer van koelwaterproblemen.

Toen we de laatste dag in Muros onze fietsen, na een leuk fietstochtje, aan de kade zetten, zag ik dat onze Franse buurboot los was geraakt van het anker en langzaam de baai uit dreef. Dus wij in het bijbootje er heen. Er was net een Engelsman (uit Jersey) bij, die besloot zijn vader en een extra anker te halen. Ivo heeft met alle stukken touw die er te vinden waren de ankerlijn verlengd. Dat hielp want op een gegeven moment hield het anker weer. De Engelsen hebben nog een extra anker uitgegooid. We waren al van boord toen de eigenaren van de boot eraan kwamen. We kregen voor onze inspanningen een fles Franse wijn. Diezelfde avond werden we uitgenodigd bij de Engelsen op hun 65 jaar oude zeilschip. Ze bleken met z’n zevenen op vakantie te zijn, met o.a. een oma en een man en vrouw die Nederlands spraken. Het was gezellig met een kopje koffie en een glaasje port.

Daarna vertrokken naar de volgende Ria (Ria de Arosa) waar we eerst naar een leuk dorp, Puebla de Caramiñal zijn gegaan. We lagen voor het strand en de Mega Gadis (supermarkt) voor anker, zodat we met ons bijbootje gemakkelijk voorraden konden inslaan. Ik zat ’s avonds in de kuip een boekje te lezen toen ik opkeek en een vliegtuig recht op ons af zag komen. Het week nog net uit om naast ons in het water te landen en na een doorstart weer op te stijgen. Het was even schrikken, maar we werden verrast met een spectaculaire vliegshow. 2 Blusvliegtuigen waren bezig de bosbranden in de buurt te blussen en kwamen steeds vlak bij ons in de buurt waterhappen.

Vanuit Villagarcia zijn we met de trein naar Santiago de Compostella gegaan. We wilden wel eens op bedevaart. Er waren allerlei groepen wandelaars en padvinders die de wandelroute naar Santiago de Compostella hadden gemaakt en natuurlijk allerlei mensen met gebreken. Ivo is door dit bezoek van z’n diaree afgekomen, een wonder op zich, maar daar is het bij gebleven helaas.

Om in de Ria Vigo terecht te komen zijn we eerst nog gestopt bij het eiland Ons (isla Ons), waar we naar het mooie strandje zijn gezwommen toen we voor anker lagen.
We zijn naar Vigo gegaan omdat we dachten dat ze daar het goede filtersysteem hadden voor ons drinkwater, maar dat bleek helaas niet zo te zijn. Ook moest onze was gedaan worden. We waren in de jachthaven gaan liggen, maar de jachthaven was duur en de havenmeester onvriendelijk. We hebben wel heerlijk gelunched op een terrasje, maar zijn toen snel weer vertrokken naar de islas Cies, die voor de Ria Vigo liggen. We lagen ondanks de harde wind prima voor anker voor het strand. Er wonen maar een paar mensen, maar er komen in de zomer veel dagjes mensen en kampeerders. Ik heb ’s ochtends een prachtige wandeling de berg op gemaakt, en had een schitterend uitzicht over de eilanden.

We liggen sinds gisteren in Baiona, een dorp aan de zuidkant van de RIa Vigo. Waarschijnlijk is dit onze laatste stop in Spanje.
Femke en Rolf van de Rajac liggen naast ons en Ivo heeft kennis gemaakt met onze Amerikaanse buurman Youri, die via de Azoren met z’n 8 meter lange bootje hiernaartoe is gezeild. Vanavond organiseren we een paella maaltijd. Het leven is zo slecht nog niet.